Kirche im Diakoniewerk, Halle

Kościół instytucjonalny Diakonii lub kościół w Diakoniewerk został zbudowany w Halle w 1893 roku jako część Zakładu Diakonis według planów Friedricha Fahro. Wraz z kościołem Philippuskirche w Lipsku, kościół jest jednym z dwóch obiektów sakralnych w środkowych Niemczech, które powstały w oparciu o program Wiesbaden.

Zakład Diakonis, którego historyczna część została zbudowana w 1867 roku, był pierwszym nowoczesnym, dużym szpitalem w Halle, a jednocześnie centralną placówką zakonu w prowincji Saksonia. Kościół stoi w ogrodzie placówki i jest otoczony budynkami diakonijnymi.

Budynek kościoła to niewielka budowla centralna na planie krzyża, utrzymana w stylu neogotyckim. Trzy ramiona krzyża zostały stworzone jako konchy. W kościele znajduje się wieża przejazdowa. Neogotyckie wnętrze zachowało się prawie w całości. Południowe ramię krzyżowe było wyposażone w dwukondygnacyjne galerie, pozostałe trzy ramiona krzyżowe w proste galerie. Ołtarz stoi przed północnym ramieniem krzyża, a za nim ambona. Oznacza to, że ołtarz, jako centrum wydarzeń liturgicznych, jest z trzech stron otoczony ławkami w kościele, przez co zyskuje również centralne znaczenie przestrzenne. Swoim układem przestrzennym Fahro nawiązuje do programu Wiesbaden dotyczącego projektowania protestanckich kościołów kaznodziejskich. Kościół jest uważany za obiekt o szczególnym znaczeniu architektonicznym, ponieważ jest jednym z najwcześniejszych przykładów tego typu pomieszczeń, które wywarły znaczący wpływ na budownictwo kościelne w XIX i XX wieku.

Oprócz wejścia na poziomie terenu od strony parku, na piętrze znajduje się specjalne drugie wejście w formie mostu, które umożliwia bezpośredni dostęp z korytarzy szpitalnych.