Halle concentration camp, Halle

Obóz koncentracyjny w Halle znajdował się w miejscowości Mötzlich, niedaleko Halle. W porozumieniu z SS-Wirtschafts-Verwaltungshauptamt świadczył pracę przymusową na rzecz producenta samolotów Siebel. W 1944 r. w czasie bombardowania Niemiec przez aliantów, obóz ten przyjął wielu więźniów z obozu Birkhahn, podobozu Buchenwaldu w pobliżu Weimaru, i stał się znany jako obóz Halle-Siebel lub Birkhahn-Mötzlich. Robotników dostarczano także do "Bauleitung Professor Doktor Ingenieur Rimpl, Kostenstell B-XII".

W dziale obróbki metali zatrudniano robotników wykwalifikowanych i niewykwalifikowanych do produkcji części do skrzydeł samolotów za cenę sześciu/czterech marek za dzień. W grudniu 1944 r. robotnicy przepracowali w sumie 166 364 godziny. W grudniu Siebel zatrudniał 10 159 robotników wykwalifikowanych i 4 965 robotników pomocniczych. Dzień pracy w fabryce trwał 10,5 godziny. Obóz przy Boelkestrasse 70 składał się z co najmniej pięciu bloków i jednego bloku dla strażników SS.

Zachowało się kilka list transportowych, na których odnotowano przewóz więźniów z Buchenwaldu do Halle. Łączna liczba więźniów wynikająca z list z Halle razem wziętych znacznie przewyższa liczbę więźniów wykazaną w miesięcznych raportach SS dla Siebel-Halle z tego samego okresu.

Pod koniec lipca 1944 r. z Buchenwaldu do Halle przewieziono 525 więźniów, a 31 lipca kolejnych 515. Chociaż listy te nie zawierają podziału na narodowości, wydaje się, że większość więźniów stanowili Rosjanie, Polacy i być może Czesi. Transporty z więźniami przybywały do Halle przez kolejne miesiące, a liczba więźniów osadzonych w podobozie w ciągu ośmiu miesięcy jego istnienia zarówno rosła, jak i malała w różnych odstępach czasu. Generalnie liczba przybywających transportów rosła jesienią 1944 r. a w styczniu 1945 r. część więźniów została przeniesiona z Halle do innych podobozów. 10 sierpnia 1944 r. z Buchenwaldu do Halle przywieziono siedmiu więźniów, w większości francuskich więźniów politycznych. Kolejne transporty z Buchenwaldu przybywały przez cały sierpień i wrzesień, a liczba więźniów przeniesionych do Halle przekroczyła dwa tysiące.

Liczby te różnią się jednak od raportów miesięcznych z Halle, składanych przez administrację SS w tym obozie. Według raportu miesięcznego z 13/14 sierpnia 1944 r. w obozie Siebel-Halle przebywało 525 więźniów. W dniach od 1 do 20 września 1944 r. do obozu Siebel-Halle przeniesiono z Buchenwaldu tysiąc więźniów. W dniu 27 września do Halle skierowano dodatkowy transport dwudziestu więźniów. Począwszy od stycznia 1945 r. więźniów z Halle przenoszono do podobozu Buchenwald w Annaburgu. W grudniu 1944 r. do Annaburga przewieziono 97 więźniów. W okresie od 1 do 31 stycznia 1945 r. nie było żadnych transportów z Buchenwaldu do Halle, natomiast 2 lutego do Halle przeniesiono siedmiu więźniów, a 23 marca 1945 r. kolejnych pięciu. W innym sprawozdaniu z 25 marca 1945 r. podano, że 1 stycznia 1945 r. w Siebel-Halle przebywało 633 więźniów, a 6 marca 1945 r. 528 więźniów.

W listopadzie 1944 r. co najmniej jeden z więźniów został mianowany Blockältesterem, dziesięciu więźniów pracowało w barakach kuchennych, po jednym więźniu przydzielonym do Stubendienstu na każdy z pięciu bloków i jeden do baraku SS, a także dwóch fryzjerów i szewc. Więźniowie zostali podzieleni na kilka komand, które zajmowały się usuwaniem gruzu po nalotach, a także innymi pracami budowlanymi i remontowymi, oprócz tych wysłanych do Siebel. W styczniu 1945 r. z Halle przeniesiono co najmniej dwudziestu strażników SS do nieznanego zadania, ale w raportach obozowych ani w korespondencji nie ma żadnych dodatkowych informacji na temat liczby i rangi strażników w Halle.

Przekroczenia, takie jak zaniedbanie lub odejście od pracującej maszyny, karane były pozbawieniem więźnia posiłku w ciągu dnia oraz przydziału papierosów. Przynajmniej w jednym przypadku zalecono zwiększenie przydziału papierosów dla kilku więźniów ze względu na bardzo dobre wyniki w pracy.

W styczniu i lutym 1945 r. w ambulatorium w Halle Revier około pięćdziesięciu więźniów otrzymało pomoc ambulatoryjną, a trzydziestu zostało przyjętych do ambulatorium. W raporcie miesięcznym z lutego 1945 r. odnotowano również śmierć jednego więźnia, a zapasy żywności były "wystarczające". Podobóz w Halle został po raz ostatni odnotowany w niemieckich aktach 31 marca 1945 r.