Daniel zwyczajny

Daniel zwyczajny, znany również jako daniel europejski, to gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych. Pierwotnie pochodzi z Europy, ale obecnie występuje na wielu obszarach na całym świecie. Te jelenie są cenione za różnorodność umaszczenia, które obejmuje formy takie jak zwykłe, menil, melanistyczne i leucystyczne. Daniel doskonale odnajduje się w mieszanych lasach i otwartych terenach trawiastych, preferując te środowiska do żerowania. Charakterystyczną cechą tej zwierzyny jest to, że poroże rośnie tylko u samców, nazywanych bykami, które po trzech latach staje się łopatowate.

Daniel zwyczajny jest bardzo zwinny, potrafi biegać z prędkością do 50 km/h i skakać na wysokość do 1,75 metra. Historycznie te jelenie były szeroko rozpowszechnione w Europie podczas ostatniego interglacjału i wysoko cenione za swoje mięso już w starożytności. Populacja danieli zmniejszyła się z powodu zmian środowiskowych, jednak z czasem zostały one wprowadzone do różnych krajów, w tym do Stanów Zjednoczonych, Republiki Południowej Afryki oraz Nowej Zelandii. Znaczącą rolę w ich rozprzestrzenianiu się po Europie Środkowej odegrali Rzymianie.

Daniel zwyczajny charakteryzuje się poligynicznym systemem rozrodczym, w którym jeden samiec kopuluje z wieloma samicami. Sezon godowy trwa około 135 dni, podczas któych byki angażują się w różne zachowania godowe, takie jak wystawianie się na pokaz (lekowanie), tworzenie haremów oraz ustanawianie grup dominacyjnych. Samice, nazywane łaniami, mogą przechodzić przez kilka cykli rui. Samce wykazują specyficzne zachowania, aby określić, kiedy samice są płodne. Po kopulacji, łanie samodzielnie troszczą się o cielęta, odstawiając je po około siedmiu miesiącach.

Podczas sezonu godowego samce danieli rywalizują zaciekle o dostęp do samic. Wielkość poroża i ogólny stan fizyczny odgrywają kluczową rolę w ich sukcesie reprodukcyjnym. Agresywne zachowania są powszechne, kiedy konkurują o partnerki, zasoby i terytorium. Ważna jest również rywalizacja wytrzymałościowa, która polega na konkurencji opartej na wytrzymałości i wytrwałości.

Termin "daniel" odnosi się do jasnobrązowego koloru sierści tych jeleni. Różne kultury mają różne nazwy dla tego gatunku, często oparte na cechach takich jak kształt poroża czy kolor sierści.