Góralek przylądkowy

Góralek skalny, znany także jako góralek przylądkowy, królik skalny czy kornik skalny, to fascynujący średniej wielkości ssak, zamieszkujący Afrykę i Bliski Wschód. Należy do rzędu góralkowatych (Hyracoidea) i jest jedynym przedstawicielem rodzaju Procavia. Te zwierzęta zazwyczaj ważą od 4 do 5 kilogramów, mają krótkie uszy i ogony, i żyją w grupach liczących od 10 do 80 osobników.

Góralki skalne często spotyka się na terenach skalistych, w szczelinach których ukrywają się przed drapieżnikami. Są najbardziej aktywne rano i wieczorem, ponieważ nie są w stanie efektywnie regulować temperatury swojego ciała. Jednak ich codzienna aktywność może się zmieniać w zależności od pory roku i warunków klimatycznych. Ogólnie rzecz biorąc, góralki skalne nie są zagrożone wyginięciem, a w niektórych regionach są nawet uważane za drobne szkodniki. Co ciekawe, w Etiopii, Izraelu i Jordanii mogą przenosić pasożyty wywołujące leiszmaniozę.

Góralki skalne charakteryzują się krępą, solidną budową, gęstym szaro-brązowym futrem oraz unikalnymi gruczołami grzbietowymi, służącymi do komunikacji społecznej. Mają także kły przypominające siekacze oraz płaskie przednie stopy. Zaskakująco, są blisko spokrewnione ze słoniami i manatinami. Można je spotkać w całej Afryce Subsaharyjskiej i na Bliskim Wschodzie, przy czym różne podgatunki różnią się wielkością i kolorem futra.

Pod względem stylu życia, góralki skalne zamieszkują tereny skaliste, żerują w grupach i są narażone na liczne drapieżniki. Ich dieta obejmuje rośliny, owady i larwy. Mają skomplikowaną strukturę społeczną i komunikują się za pomocą sygnałów dźwiękowych. Jeśli chodzi o rozmnażanie, samice góralek rodzą od 2 do 4 młodych po trwającej 6-7 miesięcy ciąży. Te zwierzęta spędzają dużo czasu na odpoczynku i cechują się złożonymi zachowaniami społecznymi.

Samce góralek są szczególnie interesujące, wykazując zachowania terytorialne i klasyfikując się do różnych kategorii: terytorialnych, peryferyjnych, wczesnodyspergujących i późnodyspergujących. Są znane pod różnymi nazwami w różnych regionach, a ich odchody i mocz produkują substancję zwaną hyraceum, używaną w naturopatii i perfumerii.