Northeast African cheetah

Northeast African cheetah, znany również jako gepard sudański, jest fascynującym podgatunkiem geparda, który przemierza krajobrazy północno-wschodniej Afryki, szczególnie w krajach takich jak Sudan Południowy i Etiopia. Niestety, nie dysponujemy wieloma danymi dotyczącymi ich statusu w Erytrei, Dżibuti, Somalii i Sudanie. Po raz pierwszy opisany przez Leopolda Fitzingera w 1855 roku, szacuje się, że istnieje około 950 osobników, głównie żyjących w chronionych obszarach tego regionu.

Co ciekawe, ten podgatunek jest bliżej spokrewniony z gepardem południowoafrykańskim niż z gepardem saharyjskim. Badania ewolucyjne sugerują, że gepard północno-wschodnioafrykański oddzielił się od swoich południowoafrykańskich krewnych między 32 200 a 244 000 lat temu.

Pod względem wyglądu gepard północno-wschodnioafrykański przypomina geparda wschodnioafrykańskiego, mając gęsto ochrową, cętkowaną sierść z charakterystycznymi białymi plamami. Ma jednak pewne unikalne cechy, takie jak brak plam na tylnych łapach i wyjątkowo gruby ogon.

Te gepardy najlepiej radzą sobie na otwartych przestrzeniach, trawiastych równinach i półpustynnych obszarach, gdzie jest dużo ofiar. Polują głównie na roślinożerców, ale stawiają czoła zagrożeniom ze strony większych drapieżników, takich jak lwy i hieny. Działalność człowieka, w tym kłusownictwo, utrata siedlisk i nielegalny handel dzikimi zwierzętami, również stanowi znaczące zagrożenie dla ich przetrwania.

Prowadzone są liczne działania na rzecz ochrony geparda północno-wschodnioafrykańskiego, w tym programy hodowlane w Europie i na Bliskim Wschodzie, projekty pół-uwięzieniowej hodowli w Dżibuti oraz inicjatywy reintrodukcji na Półwyspie Arabskim. Etiopski projekt ochrony dzikiej przyrody również intensywnie działa na rzecz zwiększenia populacji gepardów i innych zagrożonych zwierząt w Etiopii. Biorąc pod uwagę, że gepardy są wyjątkowo trudne do rozmnażania zarówno na wolności, jak i w niewoli, te wysiłki mają kluczowe znaczenie dla ich dalszego przetrwania.