Bukkehåmårtjønne, Park Narodowy Jotunheimen

Bukkehåmmårtjørna to małe jezioro we wschodnim Jotunheimen. Znajduje się w gminie Vågå w okręgu Innlandet, Norwegia. Jest to najwyżej położone jezioro w południowej Norwegii, które zostało zbadane jako archiwum klimatu. Znajduje się na wysokości 1594 metrów nad poziomem morza.

Mały lodowiec, Bukkehåmmårbreen, odprowadza obecnie wody roztopowe do jeziora. Lodowiec ten zreformował się niewiele ponad 6 000 lat temu po holoceńskim optimum klimatycznym i od tego czasu istnieje nieprzerwanie. Po stopniowym wzroście do 4 tys. lat przed naszą erą lodowiec ten przez ostatnie 4 tys. lat był zbliżony do obecnych rozmiarów, a w ciągu ostatnich 2-2,5 tys. lat nieco się powiększył. Przed optimum klimatycznym i po deglacjacji lodowiec stopił się około 10 000 lat przed naszą erą.

Płaska dolina, w którą wrosło jezioro, jest lokalnie znana jako "mucha". Ten szczególny poziom znajduje się na wysokości ok. 1600 m n.p.m. i uważa się, że powstał między 100 a 85 mln lat temu w okresie kredy. Stojąc na linii brzegowej Bukkehåmmårtjørna, można więc odnieść wrażenie, że stoi się na pozostałościach krajobrazu, którym władały dinozaury.

Małe jezioro istniało przed ostatnim maksimum lodowcowym, ponieważ zawiera materiał organiczny sprzed ponad 30 tys. lat. Coraz więcej dowodów wskazuje na to, że większość krajobrazu widocznego z tego miejsca praktycznie nie zmieniła się od czasów mamutów, które żyły na rozległych płaskowyżach ponad 40 tys. lat temu.

Widok z jeziora lub z wyżej położonego szczytu Høgdebrotet obejmuje zatem widok na krajobrazy odległej przeszłości, w tym na krajobrazy dinozaurów, krajobrazy sprzed epoki lodowcowej, krajobrazy mamutów podczas ostatniego zlodowacenia. Mrużąc oczy i wyobrażając sobie obecną granicę lasu poniżej, położoną około 300 m wyżej niż obecnie, oraz wyobrażając sobie brak lodowców Leirungsalpene, można również zobaczyć krajobraz sprzed 7000 lat.