Rasletind

Rasletind to góra z dwoma szczytami w Norwegii, najwyższy o wysokości 2105 m n.p.m. Znajduje się na granicy gmin Vang i Vågå, w okręgu Innlandet, ale północno-zachodni narożnik gminy Øystre Slidre sięga szczytu Øystre Rasletind. Jest to najbardziej wysunięty na południowy wschód szczyt w obszarze górskim Jotunheimen. Znajduje się po zachodniej stronie wysokogórskiej równiny Valdresflyi. Jest wschodnim końcem długiego, biegnącego ze wschodu na zachód masywu Kalvehøgde. Szczyt można obserwować z większości obszarów górskich na południe i wschód od Jotunheimen.

Góra ma dwa szczyty, nazwane Øystre Rasletind i Rasletind. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od norweskiego słowa oznaczającego dudnienie "rasle" - odgłos spadających kamieni. Południowa ściana szczytów jest stroma, co czyni teorię dudnienia jeszcze bardziej prawdopodobną. Nazwa ta występuje również w torfowisku na południe od szczytów, a mniejszy szczyt na południowym krańcu równiny na południe od szczytów nosi nazwę Raslet.

Oba szczyty znajdują się tak blisko głównego szlaku - późniejszej drogi krajowej nr 51 - przez Valdresflyi, że nie udało się ustalić, kto pierwszy je zdobył. Są to jedne z najłatwiej dostępnych szczytów 2000-metrowych w Norwegii.

Góra należy do najbardziej wysuniętych na południe 2000-metrowych szczytów w Norwegii i zbudowana jest z niezwykle twardej skały gabro. Gabro w Rasletind jest normalną odmianą "szarego z czarnymi plamkami", co można łatwo zaobserwować na zboczach, które przez większość roku pokryte są śniegiem i nie dają wsparcia koloniom porostów. Widok ze szczytów jest jednym z najlepszych w południowej Norwegii. W pogodny dzień można stąd zobaczyć prawie całe Oslo. Na wschód i północny wschód widać pasmo Rondane, a na północ pasmo Dovrefjell. Na południe widać szczyt latarni Øystre Slidre, Bitihorn, a także jeziora Vinstri i Bygdin.

Szczyt wschodni i zachodni można osiągnąć po łatwej wędrówce, która w zależności od wyboru kierunku trasy będzie miała różną stromość. Poniżej znajduje się krótki opis wycieczki. Ze Schroniska Młodzieżowego w najwyższym punkcie Drogi Krajowej 51 wędrujemy bezpośrednio w kierunku wschodniego szczytu. Ślady ścieżki znajdują się na podmokłych łąkach na południowym brzegu jeziora Fisketjørni. Wkrótce po wyjściu z jeziora bardzo równa trasa zaczyna się wspinać i nie widać już szczytów.

Idź w kierunku północno-zachodnim, aż dojdziesz do ramienia góry Raslet. Z tego miejsca można wybrać wędrówkę bezpośrednio w kierunku stromej południowo-wschodniej grani. Wejście na tę grań nie wymaga żadnego sprzętu, ale jest strome. Łatwiejszym wyborem jest wędrówka w kierunku przełęczy między wschodnim szczytem a małym szczytem na jego wschodniej grani. Stąd jest już tylko kamienista, ale łatwa wędrówka na szczyt. Z bardzo płaskiego wschodniego szczytu można łatwo dostrzec trasę na główny szczyt. Ta krótka wędrówka nie stanowi żadnego wyzwania, poza tym, że jest kamienista.

Najwięcej osób wybiera się na wędrówki w kwietniu i maju, po ponownym otwarciu po zimie Drogi Krajowej 51. W słoneczną sobotę lub niedzielę nigdy nie będziesz szedł sam, a liczba tras alternatywnych jest większa niż latem. Wielu zdobywców szczytów kontynuuje wędrówkę na szczyty Kalvehøgde.