Okoń pospolity

Okoń europejski, naukowo nazwany Perca fluviatilis, jest drapieżną rybą słodkowodną, występującą naturalnie w Europie i północnej Azji. Stanowi ulubiony obiekt wędkarskich wypraw i został wprowadzony do krajów takich jak Australia, Nowa Zelandia czy Republika Południowej Afryki. Niestety, jego introdukcja miała negatywny wpływ na lokalne populacje ryb.

Pod względem wyglądu, okoń europejski jest wyjątkowo charakterystyczny. Posiada zielonkawy odcień z czerwonymi płetwami oraz ciemne pionowe paski na bokach, a jego długość może dochodzić do 60 cm. Te ryby mogą żyć nawet do 22 lat i występują w różnych zbiornikach wodnych zarówno w swoim naturalnym zasięgu, jak i tam, gdzie zostały wprowadzone.

Okonie europejskie preferują wolno płynące rzeki, głębokie jeziora i stawy. Są drapieżnikami, żywiącymi się zooplanktonem, bezkręgowcami i mniejszymi rybami, takimi jak cierniki i strzeble. Ich okres tarła trwa od lutego do lipca, podczas którego składają jaja na roślinach wodnych lub zanurzonych gałęziach drzew.

Gatunek został po raz pierwszy opisany przez Petera Artediego w 1730 roku, a później nazwany przez Karola Linneusza w 1758 roku. Okoń europejski cieszy się popularnością zarówno jako ryba konsumpcyjna, jak i sportowa, a znaczne połowy odnotowuje się w krajach takich jak Rosja, Finlandia i Estonia. Wędkarze często używają przynęt takich jak strzeble, robaki, krewetki oraz sztuczne przynęty, aby je złowić.

Pomimo swojej popularności, okoń europejski napotyka na kilka wyzwań. Jest on ofiarą ptaków takich jak kormoran wielki i zimorodek zwyczajny, a także podatny na różne pasożyty, w tym nicienie i tasiemce. Niemniej jednak, okoń europejski jest wszechstronnym i adaptacyjnym gatunkiem, który zdołał zasiedlić różne regiony poza swoim naturalnym siedliskiem.