Pigeon Mountain, Auckland

Ōhuiarangi / Pigeon Mountain to stożek wulkaniczny o wysokości 55 m w Half Moon Bay, w pobliżu Howick i Bucklands Beach, w Auckland, w Nowej Zelandii. Stożek stanowi ostatnią część wieloletniej aktywności wulkanicznej. Wcześniejsza erupcja wybuchowa utworzyła wyraźny pierścień tufu, który jest nadal dobrze widoczny i rozciąga się łukiem na południe od Sunderlands Road. Dwa znacznie mniejsze kratery powstały na północny zachód od głównego stożka. Mniejszy leży zakopany pod Pigeon Mountain Road za numerem 18, a drugi tworzy "Heights Park" - prywatny rezerwat dla właścicieli 29-41 Pigeon Mountain Road i 14-36 Prince Regent Drive oraz 33-39 Tyrian Close. Stanowi on część pola wulkanicznego w Auckland i jest popularnym miejscem wycieczek naukowych dla szkół.

Nazwa Ōhuiarangi pochodzi od imienia starożytnej przodkini Ngāi Tai, która tu mieszkała.

Ngāi Tai są potomkami Maui-tikitiki-a-Taranga, który łowił ryby na Wyspie Północnej Nowej Zelandii i są tangata whenua Howick i Pakuranga.

Pierwsi osadnicy widzieli tu wiele kereru, rodzimych gołębi, żerujących na drzewach gołębich, stąd nazwa Pigeon Mountain.

Po raz pierwszy został wydobyty przez firmę Fencibles z osady Fencibles w Howick w 1847 r. jako metal do budowy dróg. Wydobycie kontynuowano przez wiele lat. W latach 20. bracia Shaw pracowali z Haroldem Kearneyem, Dudem Langdonem i Jimem Taylorem, używając pary koni pociągowych do ciągnięcia wozu załadowanego metalem. W 1848 roku John Campbell i James Smyth, obaj ze statku fencyklowego Sir Robert Sale, podpisali kontrakt na rozrzucanie metalu na drodze z Howick do Panmure, za co płacono im 5/- za dzień. W tym czasie góra nosiła nazwę Pigeon Tree Hill.

Gospodarstwo o powierzchni 5 akrów położone bezpośrednio na południe należało w 1847 r. do irlandzkiej rodziny Fitzpatrick - Patricka i Ann, którzy przybyli na statku "Minerva". Przez 2 lata mieszkali w chacie raupo w Howick. Mieli 12 dzieci, z których 9 przeżyło. Wszystkie dzieci uczęszczały do szkoły w Pakuranga, położonej w niewielkiej odległości od padoku na południowy wschód. Fitzpatrick kupił później inne ziemie wokół Ōhuiarangi / Pigeon Mountain przy Hutchinson Road i Bucklands Beach Rd, powiększając swoje gospodarstwo do 20 akrów. Na zdjęciu klubu krykieta Pakuranga, który grał w Ōhuiarangi / Pigeon Mountain, widać, że 6 z 16 graczy pochodziło z rodziny Fitzpatrick. Jego oryginalny domek z fencibles był nadal używany w latach 60. przez dwóch jego wnuków, którzy w młodości byli opiekunami boiska Ōhuiarangi / Pigeon Mountain. Po ich śmierci domek trafił do wioski historycznej Howick. Kilka wdów po Fenciblesach otrzymało także ziemię na południe od Ōhuiarangi / Pigeon Mountain, która była bardzo bagnista. Margaret Coyle otrzymała 4 akry ziemi w miejscu, gdzie dziś znajduje się Pakuranga College. Na górze prowadzono intensywną eksploatację kamieniołomu, z którego usunięto całą północną stronę wulkanu.

W 1929 roku odkryto źródło słodkiej wody, którą dostarczono rurociągiem do Howick i okolic kosztem 9340 funtów. Góra jest dawnym terenem pauperyzacji, a niektóre z tarasów nadal są zachowane. W latach 60. XX wieku studenci z Pakuranga College znaleźli tam artefakty oraz czaszki. Góra jest otwarta dla zwiedzających. Północna ściana jest częściowo odgrodzona i stanowi prawie pionowy spadek o wysokości 30 metrów.

W południowo-zachodnim narożniku znajduje się boisko zbudowane na wolnodostępnej podbudowie ze skorupy. Po stronie północno-zachodniej, w kamieniołomie, znajduje się przedszkole i harcówka.

W ugodzie zawartej w 2014 roku na mocy Traktatu z Tamaki Makaurau z 13 iwi z Auckland wulkan został oficjalnie nazwany Ōhuiarangi / Pigeon Mountain, a własność została przekazana kolektywowi. Obecnie wulkan jest zarządzany wspólnie przez kolektyw i Radę Auckland dla wspólnego dobra iwi "i wszystkich innych mieszkańców Auckland".