Mokohinau Islands

Wyspy Mokohinau to niewielka grupa wysp, które leżą u północno-wschodnich wybrzeży nowozelandzkiej Wyspy Północnej. Wyspy znajdują się 100 km na północny wschód od Auckland, 21 km na północny zachód od Great Barrier Island i około 52 km na wschód od Bream Head. Główne wyspy tej grupy to Fanal Island, Burgess Island, Flax Island i Trig Island. Większość z nich jest zarządzana przez Departament Ochrony Przyrody jako rezerwaty przyrody i sanktuaria dzikich zwierząt. Bez zezwolenia nie wolno na nich lądować, z wyjątkiem Wyspy Burgessa, której większa część jest zarządzana przez Departament Ochrony Przyrody jako rezerwat krajobrazowy. Pozostała część Wyspy Burgessa jest ziemią koronną i jest zarządzana przez Ministerstwo Transportu. Całkowita powierzchnia lądowa Wysp Mokohinau wynosi 160 ha.

Wyspy te to wulkaniczne stosy położone na skraju szelfu kontynentalnego. Podobnie jak wiele sąsiednich wysp Zatoki Hauraki, grupa ta jest wolna od szkodników ssaków i pozostawiona do naturalnej regeneracji. Wyspy Mokohinau są domem dla kilku najmniejszych zagrożonych gatunków nowozelandzkich, takich jak Mokohinau skink, robust skink i Mokohinau stag beetle, a także dla wielu zagrożonych gatunków roślin.

Dawniej wyspy były często odwiedzane sezonowo przez Māori, którzy pozyskiwali pisklęta petreli na pokarm i olej. Dziś główną atrakcją dla nielicznych turystów są bardzo czyste wody pełne dzikiej przyrody.

Na Wyspie Burgessa znajduje się również latarnia morska Mokohinau Islands, jedno z najdalej położonych świateł od stałego lądu. Latarnia została zbudowana w 1883 roku i była jedną z ostatnich w kraju, która została w pełni zautomatyzowana w 1980 roku.