Piruro

Piruro to stanowisko archeologiczne w Peru. Znajduje się w regionie Huánuco, w prowincji Huamalíes, w dystrykcie Tantamayo. Stanowisko zostało uznane za Narodowe Dziedzictwo Kulturowe na mocy Resolución Directoral No. 533/INC z 18 czerwca 2002 roku.

Kompleks składa się z dwóch części o nazwach Piruro I i Piruro II. Ta strefa archeologiczna była długo okupowana, pierwsze ślady pochodzą z okresu od 3000 do 2500 lat p.n.e. i rozciągają się aż do czasów Imperium Inków.

Twierdza Piruro II znajduje się na prawym brzegu rzeki Tantamayo, ponad 3,8 km nad poziomem morza. Pierwsze badania archeologiczne twierdzy miały miejsce podczas eksploracji Bertranda Flornova w latach 1957-1975, a wykopaliska Lois Girault w latach 1968-1970. Datowanie radiowęglowe z tych badań wskazuje na lata 1930-2100 p.n.e. co oznacza, że twierdza została zbudowana w okresie preceramicznym.C. co oznacza, że twierdza została zbudowana w okresie preceramicznym. Girault znalazła pozostałości architektoniczne z ciosanych kamieni, które wydają się podobne do tych znalezionych w Kotosh i niektórych murów znajdujących się w Chavin. Twierdza składa się z murów zbudowanych z kamieni ciosanych w kwadraty o jednakowej wielkości. Budynek składa się z 5 pięter, z których front ma prostokątne drzwi i okna. Przed budynkiem znajduje się rozległy prześwit, który ma kształt parku, ponieważ w jego centrum znajdują się resztki kamienno-błotnej konstrukcji przykrytej ziemią. Obecnie budynek jest ogrodzony kamiennym murem o wysokości 1,5 metra, z którego wystają dwie prostokątne bramy, w pobliżu znajduje się też kamienna wieża o wysokości 4 metrów, a z tyłu budowli wybrzuszone są kamienie, które służyły jako prowizoryczna drabina.