Kondor wielki

Zasięg występowania

Kondor wielki zamieszkuje Andy począwszy od Wenezueli na północy po Przylądek Horn na południu.

Taksonomia

Gatunek i rodzaj po raz pierwszy opisał Karol Linneusz w 1758 roku w swoim dziele Systema Naturae. Jako miejsce typowe autor wskazał, bazując na tekstach „Cuntur” Johna Raya z 1713 roku i „Vultur gryps Gryphus” Jacoba Theodora Kleina z 1750 roku, Chile.

Etymologia

• Vultur: łac. vultur, vulturis „sęp”.
• Gryphus: epitet gatunkowy Vultur gryphus Linnaeus, 1758.
• Gypagus: gr. γυψ gups, γυπος gupos „sęp”; αγος agos „lider, kapitan”, od αγω agō „kierować, prowadzić”.
• Condor: hiszp. Cóndor „kondor”, od keczua Kuntur „kondor”
• gryphus: łac. gryphus „gryf”, od gr. γρυψ grups, γρυπος grupos „gryf”.

Morfologia

Cechy gatunku

Długość ciała 100–130 cm; masa ciała samic 8000–11,000 g, samców 11,000–15,000 g; rozpiętość skrzydeł 260–320 cm. Upierzenie zasadniczo czarne, pokrywy skrzydłowe białe, głowa i szyja nagie, na granicy upierzenia pióra tworzą kryzę. Naga skóra różowawocielista. Samiec na głowie posiada mięsisty wyrostek.

Biotop

Partie gór powyżej linii lasu oraz inne bezleśne, skaliste tereny.

Gniazdo

Gnieżdżą się na półkach skalnych, wysoko w górach. Samica składa jedno jajo raz na dwa lata.

Młode lęgną się po 54–60-dniowej inkubacji, jajem w tym czasie opiekują się oboje rodziców. Dojrzałość płciową osiągają dopiero w wieku 8–9 lat. Żyją ponad 40 lat.

Jaja

Wyprowadza jeden lęg co dwa lata, składając jedno, rzadziej dwa jaja.

Wysiadywanie

Jajo wysiadywane jest przez okres 54–58 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta zdobywają zdolność do lotu w wieku około 6 miesięcy, lecz opuszczają rodziców dopiero wtedy, gdy wykluje się następne pisklę, czyli po ok. 2 latach.

Pożywienie

Kondory żywią się głównie padliną oraz jajami rabowanymi w koloniach kormoranów.