Ocelot andyjski

Andyjski kot górski to mały dziki kot, który zamieszkuje wysokie partie Andów. Obecnie jest klasyfikowany jako zagrożony na Czerwonej Liście IUCN, a jego populacja liczy mniej niż 2 500 osobników na wolności. Ten kot ma nie tylko znaczenie ekologiczne, ale również kulturowe dla rdzennych ludów Ajmara i Keczua, które uważają go za świętego.

Ze względu na swoje popielato-szare futro i charakterystyczne oznaczenia, andyjski kot górski jest łatwy do odróżnienia od innych gatunków, takich jak kot pampasowy. Preferuje on wysokie, suche, skaliste i strome tereny Andów, gdzie doskonale sobie radzi.

Andyjski kot górski poluje głównie na wiskacze górskie oraz prawdopodobnie na szynszyle górskie. Jednak musi konkurować o te zasoby z innymi drapieżnikami, takimi jak kot pampasowy i puma. Sezon godowy tych kotów przypada najczęściej na okres od lipca do sierpnia, a samice rodzą jedno lub dwa kocięta wiosną i latem.

Niestety, fragmentacja siedlisk i kłusownictwo zagrażają andyjskiemu kotu górskiemu, co doprowadziło do jego statusu zagrożonego od 2002 roku. Aby przeciwdziałać tym zagrożeniom, wdrażane są działania ochronne, takie jak Sojusz dla Kota Andyjskiego. Sojusz ten działa w krajach, gdzie występuje ten gatunek, mając na celu jego ochronę i zachowanie.

Inicjatywy badawcze, w tym badania radiotelemetryczne oraz porozumienia o ochronie, były kluczowe dla zrozumienia i ochrony andyjskiego kota górskiego. Znaczące wkłady badaczy, takich jak Jim Sanderson, odegrały istotną rolę w monitorowaniu i ochronie tego rzadkiego kota.