Żararaka lancetowata

Bothrops atrox, znany także jako żararaka pospolita, fer-de-lance, barba amarilla i mapepire balsain, to wysoce jadowita żmija jamkowa zamieszkująca tropikalne niziny północnej Ameryki Południowej, zwłaszcza na wschód od Andów. Wśród naukowców istnieje pewna dyskusja dotycząca klasyfikacji tego gatunku oraz tego, czy powinien on obejmować pokrewne gatunki.

Te węże naziemne zazwyczaj osiągają długość od 75 do 125 cm, jednak niektóre osobniki mogą być większe. Ich ubarwienie i wygląd łusek mogą się znacznie różnić. Polują głównie na małe ssaki, ptaki, żaby, jaszczurki, a nawet tarantule.

Bothrops atrox występuje w takich krajach jak Kolumbia, Wenezuela, Trynidad, Gujana, Surinam, Gujana Francuska, Ekwador, Peru, Panama, Boliwia i Brazylia. Pomimo trwającego niszczenia siedlisk, gatunek ten jest nadal powszechny i nie jest zagrożony. Chociaż przeważnie przebywają na ziemi, potrafią także pływać i wspinać się na drzewa. Są głównie aktywne nocą.

W kwestii rozmnażania, samice Bothrops atrox rodzą żywe młode, a liczebność miotu może sięgać nawet 80 potomków, przy czym średnia wielkość miotu wynosi około 60 młodych. Okres ciąży trwa około trzech do czterech miesięcy.

Ich jad jest wyjątkowo silny i głównie hemotoksyczny, wpływający na układ krążenia i nerwowy. Ukąszenia przez te węże mogą wywoływać ciężkie objawy, takie jak nudności, utrata przytomności, paraliż i utrata pamięci. Jednak szybka interwencja medyczna umożliwia wyzdrowienie. Co ciekawe, jad tych węży ma również zastosowania medyczne; na przykład enzym zwany reptylazą (lub batroksobiną), pozyskiwany z jadu, jest stosowany w testach krzepnięcia krwi.