Arecibo Telescope, Arecibo

Teleskop Arecibo to 305-metrowy radioteleskop z reflektorem kulistym, wbudowany w naturalne zapadlisko w Obserwatorium Arecibo, znajdującym się w pobliżu Arecibo w Portoryko. Na wysokości 150 m nad anteną zamontowano odbiornik sterowany za pomocą kabla oraz kilka nadajników radarowych emitujących sygnały. Teleskop Arecibo, ukończony w listopadzie 1963 roku, był największym na świecie teleskopem z pojedynczą aperturą przez 53 lata, aż do momentu, gdy w lipcu 2016 roku został prześcignięty przez Pięćsetmetrowy Teleskop Sferyczny z Aperturą w Guizhou w Chinach.

Teleskop Arecibo był wykorzystywany głównie do badań w dziedzinie radioastronomii, atmosfery i astronomii radarowej, a także w programach poszukiwania inteligencji pozaziemskiej. Naukowcy chcący korzystać z obserwatorium składali wnioski, które były oceniane przez niezależnych arbitrów naukowych. NASA wykorzystywała również teleskop do programów wykrywania obiektów bliskich Ziemi. Obserwatorium, finansowane głównie przez Narodową Fundację Nauki przy częściowym wsparciu NASA, było zarządzane przez Uniwersytet Cornella od ukończenia budowy w 1963 r. do 2011 r. po czym zostało przekazane partnerstwu kierowanemu przez SRI International. W 2018 r. obsługę obiektu przejęło konsorcjum kierowane przez Uniwersytet Centralnej Florydy.

Wyjątkowy i futurystyczny wygląd teleskopu sprawił, że wielokrotnie pojawiał się on w filmach, grach i produkcjach telewizyjnych, m.in. w kulminacyjnej scenie walki w filmie James Bond: GoldenEye. Jest to jedno ze 116 zdjęć zawartych w Złotej Płycie Voyagera. Od 2008 r. znajduje się w amerykańskim Krajowym Rejestrze Zabytków. W 2001 r. ośrodek został uznany za kamień milowy IEEE.

Od 2006 r. NSF zmniejszył swoje zaangażowanie finansowe w obserwatorium, co skłoniło naukowców do domagania się dodatkowego wsparcia finansowego w celu kontynuowania programów. Teleskop został uszkodzony przez huragan Maria w 2017 roku, a w latach 2019 i 2020 ucierpiał w wyniku trzęsień ziemi. Dwa pęknięcia kabli, jedno w sierpniu 2020 roku, a drugie w listopadzie 2020 roku, zagroziły integralności strukturalnej konstrukcji nośnej platformy podwieszanej i uszkodziły antenę. Ze względu na niepewność co do wytrzymałości pozostałych kabli podtrzymujących zawieszoną konstrukcję oraz ryzyko zawalenia się w wyniku kolejnych awarii, co sprawiło, że naprawy stały się niebezpieczne, NSF ogłosił 19 listopada 2020 r. że teleskop zostanie wycofany z eksploatacji i zdemontowany, przy czym radioteleskop i urządzenie LIDAR pozostaną sprawne. Zanim teleskop mógł zostać wycofany z eksploatacji, kilka z pozostałych kabli nośnych uległo krytycznej awarii, a konstrukcja nośna, antena i zespół kopuły wpadły do anteny o 7:55 czasu lokalnego 1 grudnia 2020 roku, niszcząc teleskop.