The Last Sleep of Arthur in Avalon (detail)

"Ostatni sen Artura w Avalonie" to słynne dzieło Edwarda Burne-Jonesa, które rozpoczął w 1881 roku. To imponujący obraz o wymiarach 279 cm na 650 cm, często uważany za największe osiągnięcie Burne-Jonesa. Obraz został zamówiony przez George'a Howarda, 9. hrabiego Carlisle, do biblioteki w zamku Naworth.

Burne-Jones był zafascynowany legendą arturiańską i spędził 17 lat pracując nad tym dziełem, pomimo osobistych trudności i refleksji nad życiem i śmiercią. Historia króla Artura stała się dla niego bardzo osobista; artysta czuł głęboką więź z samotnością Artura. W rzeczywistości Burne-Jones sam wcielił się w postać śpiącego Artura.

Mówi się, że wizerunek króla Artura na obrazie mógł być inspirowany bliskim przyjacielem Burne-Jonesa, Williamem Morrisem. Jednak nie ma solidnych dowodów na to, że Morris pozował do obrazu; prawdopodobnie wizerunek Artura został ukończony przed pogorszeniem się zdrowia Morrisa. Burne-Jones kontynuował pracę nad obrazem aż do swojej śmierci w 1898 roku, traktując go jako pasjonujący projekt bez wyznaczonych terminów.

Po śmierci Burne-Jonesa obraz zmieniał właścicieli kilkukrotnie i ostatecznie trafił do Muzeum Sztuki w Ponce w Puerto Rico. Mimo że przez pewien czas był zapomniany, później został wystawiony w Tate Britain w Londynie oraz w Muzeum Prado w Madrycie podczas renowacji Muzeum Sztuki w Ponce.

Dziś "Ostatni sen Artura w Avalonie" wciąż uchodzi za jedno z najważniejszych dzieł w karierze Burne-Jonesa i jest nadal podziwiane za swoje piękno oraz głęboką symbolikę.