Amazonka niebieskoskrzydła

Portorykańska amazonka, znana również jako papuga portorykańska lub iguaca, jest jedynym gatunkiem papugi endemicznym dla Portoryko i należy do neotropikalnego rodzaju Amazona. Ten głównie zielony ptak, wyróżniający się czerwoną czołem i białymi pierścieniami wokół oczu, ma dwa uznane podgatunki. Osiąga dojrzałość płciową w wieku około 3-4 lat, rozmnaża się raz w roku i gniazduje w dziuplach drzew. Samica wysiaduje jaja, a oboje rodzice opiekują się pisklętami, dopóki nie będą gotowe do lotu.

Niestety, ta papuga jest krytycznie zagrożona od 1994 roku, głównie z powodu utraty siedlisk i działalności człowieka. Działania ochronne rozpoczęto w 1968 roku. Do 2012 roku szacowano, że na wolności żyło od 58 do 80 osobników, a ponad 300 znajdowało się w niewoli. Portorykańska amazonka jest blisko spokrewniona z innymi gatunkami z rodzaju Amazona występującymi na Karaibach.

Te papugi osiągają długość 28-30 cm i ważą 250-300 gramów. Są roślinożerne, żywią się kwiatami, owocami, liśćmi, korą i nektarem. Są aktywne w ciągu dnia, towarzyskie i bardzo chronią swoje obszary gniazdowania. Gatunek ten jest zagrożony głównie przez niszczenie siedlisk, drapieżniki i klęski żywiołowe, takie jak huragany.

Wysiłki na rzecz ratowania portorykańskiej amazonki obejmowały programy hodowli w niewoli, ochronę siedlisk i kontrolę drapieżników. Te inicjatywy odniosły pewne sukcesy, a hodowla w niewoli przyczyniła się do zwiększenia populacji. Trwające przedsięwzięcia mają na celu ustanowienie większej liczby dzikich populacji i zabezpieczenie ich siedlisk. Sekwencjonowanie genomu okazało się cennym narzędziem w tych działaniach, pomagając naukowcom zrozumieć zdrowie populacji oraz poprawić praktyki hodowlane i monitoringowe.

Jako symbol przyrody Portoryko, społeczność zjednoczyła się, aby wspierać badania i projekty ochronne mające na celu ratowanie tego krytycznie zagrożonego ptaka.