Caldeira da Graciosa, Graciosa

Caldeira da Graciosa, która stanowi Pomnik Przyrody Caldeira da Graciosa, to formacja geologiczna pochodzenia wulkanicznego położona w gminie Santa Cruz da Graciosa, na Wyspie Graciosa, na Azorach.

Kaldera wulkaniczna o nazwie Caldeira da Graciosa z punktu widzenia morfologii wulkanicznej charakteryzuje się występowaniem dwóch głównych regionów: jest to wulkan poligenetyczny o powierzchni około 2 kilometrów kwadratowych, zajmujący całą południowo-wschodnią część wyspy Graciosa wraz z platformą zorientowaną na północny zachód, która tworzy region o charakterze bazaltowym o powierzchni około 40 kilometrów kwadratowych, składający się z około 55 monogenetycznych stożków lub stożków żużlowych z towarzyszącymi im przepływami lawy.

Wulkan Caldeira da Graciosa ma średnicę podstawy około 4,4 kilometra i maksymalną wysokość 405 metrów, jest więc stosunkowo niskim wulkanem, ale dość rozłożystym. Wulkan ten ma na szczycie eliptyczne zagłębienie o średnicy 1,6 x 0,8 km. Kaldera ta powstała w wyniku osiadania i osiadania materiałów i jest związana z wybuchowymi erupcjami krzemionkowymi typu plinińskiego, które miały miejsce około 12 200 lat temu.

We wnętrzu tej kaldery znajduje się jaskinia wulkaniczna o znacznych rozmiarach, powstała głównie w wyniku cofania się topiących się materiałów, utworzona przez prąd lawy o niskiej lepkości, z której pochodzi tzw. Furna do Enxofre, będąca w praktyce ujściem wulkanicznym, przez które wydobywają się gazy siarkowe, a na jej dnie znajduje się jezioro zimnej wody.

To ważne pole odgazowania jest tworzone przez ciągłe fumarole, które oscylują w zależności od warunków środowiskowych panujących na dużej głębokości. Widoczne są również osady i rozproszone gazowe emanacje dwutlenku węgla, uwalniające się w sposób niezauważalny w różnych miejscach dna jaskini.