Reserva Florestal de Recreio das Sete Fontes, São Jorge

Park leśny Sete Fontes to portugalski park leśny o powierzchni około 50 ha, położony w parafii Rosais, w Ponta Nordeste, w gminie Velas, na wyspie São Jorge, w archipelagu Azorów.

Park został założony w 1962 r. a jego oficjalne otwarcie nastąpiło w sierpniu 1976 r. W 1962 roku z inicjatywy Służby Leśnej Wyspy Świętego Jorga, pod kierunkiem inżyniera João Taveira, rozpoczęto rekonstrukcję terenów, które obecnie należą do Parku Leśnego Sete Fontes, a wcześniej były tylko nieużytkami.

W ciągu trzech dekad, które upłynęły od jego utworzenia, park ten był sukcesywnie powiększany i udoskonalany poprzez sadzenie kilku gatunków introdukowanych i endemicznych z Makaronezji, aż do uzyskania w 1989 r. klasyfikacji Rezerwatu Lasów Rekreacyjnych.

Jak na standardy wyspiarskie, jest on położony z dala od morza, co sprawia, że jego górska flora różni się od tej, która zwykle otacza wybrzeże i przybrzeżne obszary wysp.

Ze względu na wysokość, na jakiej jest położony, oraz fakt, że jest oddalony od jakiegokolwiek miasta, cieszy się czystym środowiskiem górskim. Przestrzeń jest obszerna i pozwala na pełną interakcję człowieka z naturą.

Można tu znaleźć szkółki różnych gatunków roślin, które są następnie przesadzane do innych części wyspy, spokojne i zaciszne jeziora oraz miejsca zabaw dla dzieci. Do piknikowania służy kilka kamiennych i murowanych stołów, które rozstawiono wśród drzew.

Obszar ten jest gęsto zalesiony i poprzecinany szerokimi drogami na jego zewnętrznym obwodzie oraz licznymi ścieżkami dla pieszych na jego obwodzie wewnętrznym. Te wewnętrzne ścieżki prowadzą do jezior i stawów, szkółek o bardziej formalnym układzie, placu zabaw dla dzieci, terenów piknikowych, zadrzewionych trawników i niektórych konstrukcji wsporczych w pobliżu północnego, północno-zachodniego i południowo-wschodniego wejścia.

Przez wieki przestrzeń ta, ze względu na swoje znaczenie hydrologiczne, była zawsze chroniona przed ingerencją człowieka. Skupiają się tu różne źródła i strumienie, co sprawiło, że są one chronione przed spustoszeniem przez zwierzęta i eksploatacją rolniczą, o czym świadczą stare przepisy gminne.

Park ten jest obecnie objęty obszarem o znaczeniu wspólnotowym Ponta dos Rosais, który jest częścią listy obszarów sieci Natura 2000, zatwierdzonej decyzją Komisji. Jest on szczególnie bogaty w naturalne siedliska wybrzeży makaronezyjskich, zachowane w niemal niezmienionej formie z charakterystycznymi krzewami Erica azorica i wieloletnią roślinnością platform gejzowych.

Park ten ze względu na różnorodność miejsc, a także bogactwo roślinności, którą prezentuje, jest bardzo interesujący. Drogi wewnętrzne, prawie wszystkie zbudowane z czerwonego żwiru pochodzenia wulkanicznego, który z geologicznego punktu widzenia jest pianą wulkaniczną utlenioną przez dużą ilość żelaza, są regularne i otoczone żywopłotami skrzynkowymi.

Nadal w tym parku prowadzone są próby z plantacjami gatunków rodzimych i nierodzimych gatunków leśnych. Roślinność jest dość gęsta i zróżnicowana, dominują kryptomeria, hortensje, conteira. Występuje tu urozmaicona szata roślinna, na którą składają się odmiany paproci zwyczajnych, fuksji i różnych pnączy; pojawiają się także azalie i paprocie drzewiaste.

Ten zespół roślinny tworzy gęstą atmosferę, bardzo bogatą w kształty, kolory i jasności.

W parku tym znajduje się model łodzi wielorybniczej wykonany w zaprawie, który był darem imigrantów dla sagi o wielorybniku, ponieważ działalność wielorybnicza naznaczyła wiele pokoleń na wyspie São Jorge. Aby wzmocnić tę ideę, na łódź nałożono panel z płytek, który jest repliką znanego obrazu Domingosa Marii Xaviera Rebelo "Os Emigrantes".

W parku zbudowano typową wiejską kuchnię z początku osadnictwa na wyspie São Jorge, wykonaną z suchego kamienia i pokrytą typowymi azorskimi płytkami z połówek trzciny cukrowej.

Ten przykład tradycyjnej kuchni reprezentuje dom ludowy, w którym kuchnie często budowano w oddzielnej bryle od reszty budynku mieszkalnego. Warto zwrócić uwagę na brak komina, co wynika również z faktu, że dawniej piec wewnętrzny był powszechny, a uwalnianie spalin odbywało się przez zwykły otwór w dachu.

W parku tym znajdują się 2 punkty widokowe: Pico da Velha i Fajã de Fernando Afonso oraz kaplica São João Baptista.