Buçaco Forest

Las Buçaco to starożytne, otoczone murem arboretum w regionie Centro w Portugalii, będące domem dla jednej z najwspanialszych kolekcji dendrologicznych w Europie. Las ma wymiary 1450 metrów na 950 metrów i zajmuje powierzchnię 105 hektarów. Jego obwód wynosi około 5 kilometrów i jest poprzecinany szeregiem bram. Na jednej z nich widnieje tekst XVII-wiecznych bulli papieskich zabraniających wstępu kobietom i grożących ekskomuniką każdemu, kto wyrządzi szkodę drzewom, choć żadne z tych postanowień nie jest obecnie prawnie wiążące w świetle prawa portugalskiego. W lesie rośnie ponad 250 gatunków drzew i krzewów, w tym olbrzymie drzewa stuletnie i egzotyki wprowadzone przez portugalskich marynarzy w epoce odkryć. W 2004 r. Portugalia zgłosiła Las Buçaco na wstępną listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wiele z tych drzew było omawianych w literaturze popularnej i naukowej. Na przykład w 1634 r. portugalski uczony napisał zbiór wierszy, w którym wspomniał o cyprysach z Buçaco; w 1768 r. angielski botanik sprowokował trwającą 200 lat debatę, twierdząc, że jedna z odmian cyprysów pochodzi z Goa; Pod koniec lat 90. ubiegłego wieku arboretum odwiedził pisarz winiarski Hugh Johnson, który opisał tasmański jesion górski jako "z pewnością najwspanialszy w Europie"; ostatnio historyk i arborysta Thomas Pakenham umieścił jedną z leśnych sosen bunya w swojej książce "Niezwykłe drzewa świata".

Las Buçaco był niegdyś domem karmelitów bosych: mnisi wybudowali klasztor, małe kaplice i otaczające go mury oraz opiekowali się arboretum aż do kasaty klasztorów w 1834 roku. Pod koniec XIX wieku znaczna część klasztoru została zburzona, aby zrobić miejsce dla ekstrawaganckiego neomanuelińskiego pałacu. Pałac był pomyślany jako miejsce odpoczynku dla portugalskiej rodziny królewskiej, ale po zamachu stanu w Lizbonie został przekształcony w luksusowy hotel - Pałac Buçaco.