Gruta de Moinhos Velhos, Mira de Aire

Jaskinia Moinhos Velhos, jest jednym z najważniejszych systemów jaskiniowych znanych w portugalskim masywie wapiennym Estremadura, o długości około 9 km. Charakteryzuje się istnieniem dwóch kopalnych paragenetycznych głównych korytarzy o średnicy około 1 dekametra z dendrytycznymi dopływami oraz szeregiem półaktywnych korytarzy w układzie dendrytycznym na północy i kanciastym na południu. Spadek strefy kopalnej wynosi 100 m, a miąższość strefy pośredniej waha się od 80 m w górę rzeki do 60 m w dół rzeki. Woda płynie w galeriach syngenetycznych, z kwadrantu północnego do południowego, w kierunku źródła Gruta da Pena. W rozwoju systemu jaskiniowego można wyróżnić cztery fazy genetyczne. Pierwsza z nich reprezentowana jest przez powierzchniowe galerie freatyczne o niewielkiej średnicy, druga przez paragenetyczny główny ciąg Galerii Gémea, trzecia przez Galerię Grande i jej dopływy, a ostatnia przez aktywne i półaktywne galerie niższych poziomów jaskini. Jaskinia ta jest zamieszkiwana przez kilka endemicznych trogobiontów: stonkę Trechus lunai, pająka jaskiniowego Nesticus lusitanicus oraz kilka stygobiontów, z których najliczniejszy jest równonóg Proaellus lusitanicus.