Jardim de São Pedro de Alcântara, Lizbona

Ogród São Pedro de Alcântara to ogród znajdujący się w Lizbonie, w parafii Misericórdia. Został zbudowany w 1864 r. na dwóch tarasach.

Pierwotny projekt pochodzi z XVIII wieku i został wykonany przez drugiego architekta pałacu Convento de Mafra João Pedro Ludovice, syna João Frederico Ludovice, architekta Mafry. Król João V nakazał wybudowanie 20-metrowego muru na terenie São Pedro de Alcântara w celu stworzenia Mãe de Água - monumentalnego zbiornika, który przedłużyłby akwedukt Águas Livres do Graça. Jednak trzęsienie ziemi w 1755 roku narzuciło inne priorytety i teren ten stał się wysypiskiem martwych zwierząt, które zrzucano z muru.

Dopiero w 1830 r. nieużytki po raz pierwszy próbowała wykorzystać Gwardia Królewska Policji, która, mając w pobliżu swoje koszary, uczyniła z tego miejsca swój "ogród warzywny". Dopiero pięć lat później Rada Miejska Lizbony, po zwycięstwie liberalizmu i odzyskaniu władzy wykonawczej, przekształciła to miejsce w ogród publiczny.

Jego powierzchnia wynosi 0,6 ha. Znajduje się on przy Rua de São Pedro de Alcântara, w pobliżu Bairro Alto. W ogrodzie znajduje się małe jezioro i belweder, z którego roztacza się imponujący widok na wschodnią część Lizbony, z widokiem na część dzielnicy Baixa i południowy brzeg rzeki Tejo.

Obok balustrady znajduje się kafelkowa mapa, która pomaga zidentyfikować niektóre miejsca w Lizbonie. Jerzego otoczonego drzewami i katedry lizbońskiej na wzgórzach na południowym zachodzie, aż po XVIII-wieczny kościół Penha de França na północnym zachodzie. Widoczny jest również duży kompleks kościoła Graça, a kościół São Vicente de Fora można rozpoznać po symetrycznych wieżach otaczających białą fasadę.

Ławki i cień drzew sprawiają, że punkt widokowy jest bardzo przyjemnym miejscem. Aby dostać się na punkt widokowy, można wejść na Calçada da Glória lub wjechać kolejką Elevador da Glória, która prowadzi bardzo blisko punktu widokowego.

W ogrodzie pomnik Costa Motta, wzniesiony w 1904 r. przedstawia Eduardo Coelho, założyciela gazety "Diário de Notícias", a pod nim papierzysko ogłaszające słynną gazetę.