Teatro Maria Vitória, Lizbona

Teatro Maria Vitória to teatr w Lizbonie, stolicy Portugalii. Znajduje się w dzielnicy teatralnej Parque Mayer.

Teatro Maria Vitória został otwarty 1 lipca 1922 r. w dzielnicy Lizbony Parque Mayer, która swego czasu była nazywana lizbońskim "Broadwayem". Teatr został nazwany na cześć śpiewaczki fado, Marii Vitórii, która zmarła w młodym wieku w 1915 roku. Początkowo był to drewniany budynek. Ważną rolę we wczesnych przedstawieniach odgrywali dramatopisarze Ernesto Rodrigues, Félix Bermudes i João Bastos, którzy pracowali pod pseudonimem "Troianos". Był to pierwszy z czterech teatrów w tej okolicy, pozostałe to Teatro Variedades i Teatro Capitólio, które nadal istnieją, oraz Teatro ABC, który został zburzony w 2015 roku. W dniu 10 maja 1986 roku w Teatro Maria Vitória wybuchł pożar, który zniszczył cały budynek i jego wyposażenie, zmuszając zespół wykonawczy do tymczasowego przeniesienia się do Teatro Maria Matos.

W 1940 r. w teatrze Maria Vitória zadebiutowała w roli aktorki śpiewaczka fado Amália Rodrigues. Na przedstawieniach pojawiały się również międzynarodowe atrakcje, takie jak Brazylijka Bibi Ferreira, która przyciągała do teatru tłumy widzów. Szczególnie owocne były lata 60. Portugalski aktor Raul Solnado wystąpił w dwóch spektaklach, które naznaczyły jego karierę: A guerra de 1908 i História da minha vida. Po rewolucji goździków 25 kwietnia 1974 roku, która obaliła dyktaturę Estado Novo, teatr szybko zmienił nazwę wystawianej rewii z "Patrz, słuchaj.. i zamknij się" na "Patrz, słuchaj.. i mów", zakładając, że nastąpił punkt zwrotny w wolności twórczej i ekspresji pisarzy teatralnych.

Przez większą część swojego istnienia teatr był wykorzystywany przez impresaria Héldera Freire Costę, który w 2014 r. obchodził 50-lecie promowania przedstawień w Maria Vitória. To właśnie Costa, wraz z Vasco Morgado Júniorem, był odpowiedzialny za odbudowę teatru po pożarze w 1986 roku, a jego ponowne otwarcie nastąpiło w 1990 roku. Aż do pandemii COVID-19, kiedy to w 2020 roku teatr Maria Vitória zamknął tymczasowo swoje podwoje, był jedynym teatrem w Lizbonie, który nadal regularnie wystawiał rewie. I to pomimo faktu, że Costa stwierdził, iż jest on zbyt mały, by opłacało się wystawiać w nim rewie wymagające dużej obsady.