Sęp przylądkowy

Sęp przylądkowy, znany również jako sęp grzywiasty lub sęp Kolbego, to fascynujący ptak pochodzący z południowej Afryki. Można spotkać te imponujące stworzenia w RPA, Lesotho, Botswanie oraz części Namibii. Preferują one gniazdowanie na klifach i zwykle składają tylko jedno jajo rocznie. Niestety, od 2015 roku są wpisane na listę gatunków zagrożonych wyginięciem, a ich populacja maleje z powodu wielu zagrożeń.

Te sępy mają bardzo charakterystyczny wygląd. Dorosłe osobniki mają kremowo-bufowy kolor z ciemnymi piórami lotnymi i ogonowymi, a ich oczy mają charakterystyczny żółtawy odcień. Młodsze ptaki są ciemniejsze i bardziej prążkowane. Średnio dorosły sęp przylądkowy osiąga długość od 96 do 115 cm, rozpiętość skrzydeł od 2,26 do 2,6 metra i waży od 7 do 11 kg. Mają również unikalne, gołe plamy skórne u podstawy szyi, które mogą pomagać im w wyczuwaniu zmian temperatury.

Sępy przylądkowe dobrze prosperują w górzystych obszarach, gdzie mogą odpoczywać i rozmnażać się na ścianach klifów. Poza RPA były również obserwowane w Angoli, Mozambiku i Zimbabwe. Niestety, ptaki te stoją w obliczu licznych zagrożeń. Spadek dostępności padliny, zatrucia lekami stosowanymi w leczeniu bydła, takimi jak diklofenak, porażenia prądem z linii energetycznych, utrata siedlisk i nieodpowiedzialne zbieranie mają negatywny wpływ na ich populację.

Szczególnie tragiczne wydarzenie miało miejsce w 2019 roku, kiedy w Botswanie znaleziono ponad 500 martwych sępów, w tym sępy przylądkowe. Ptaki te prawdopodobnie zostały zatrute po zjedzeniu padliny słoni pozostawionej przez kłusowników. Sępy odgrywają kluczową rolę w ekosystemach, oczyszczając padlinę, co pomaga zapobiegać rozprzestrzenianiu się chorób. Są również ważnymi sojusznikami w działaniach antykłusowniczych, dlatego ich ochrona jest niezwykle istotna.