Private Apartments of the Winter Palace, Petersburg

Prywatne Apartamenty Pałacu Zimowego znajdują się na piano nobile zachodniego skrzydła dawnego pałacu cesarskiego, Pałacu Zimowego w Petersburgu. Dostęp do prywatnych pokoi dla członków rodziny cesarskiej z zewnątrz prowadził zazwyczaj przez Wejście Sałtykowskie, zarezerwowane dla cara, carycy oraz wielkich książąt i wielkich księżnych. Drugie wejście prowadziło przez dyskretny ganek w kształcie pudełka, znajdujący się na zachodnim krańcu Newskiej fasady pałacu. Z parteru można do niego wejść przez Schody Październikowe, dawniej nazywane Własnymi Schodami Jego Królewskiej Mości. Te dwubiegowe schody cesarskie były dodatkowym wejściem do prywatnych apartamentów i stanowiły wygodniejszą drogę na parter pałacu i do prywatnych wejść niż bardziej formalna i uroczysta droga publiczna przez apartamenty państwowe. Podczas rewolucji październikowej w 1917 r. właśnie tym wejściem rewolucjoniści dostali się do pałacu, aby aresztować Rząd Tymczasowy w małej prywatnej jadalni. Od tego czasu jest ono znane jako Schody Październikowe, na których umieszczono tablicę upamiętniającą to wydarzenie. Mimo swoich rozmiarów i okazałości, schody październikowe były drugorzędne, a schody Jordana - główne.

Z bardziej formalnych pomieszczeń pałacu do prywatnych apartamentów wchodzi się przez rotundę - okrągłe pomieszczenie, które służyło jako przedsionek i poczekalnia dla osób przyjmowanych przez cara. Inne wejście prowadzi z Sali Malachitowej, która służyła zarówno jako pomieszczenie prywatne, jak i państwowe, i często była miejscem, w którym rozpoczynały się orszaki cesarskie z sąsiedniej Sali Arabskiej, prowadzącej do głównych apartamentów państwowych - szczególnie podczas ślubów, kiedy to panna młoda była uroczyście ubierana w romanowskie stroje ślubne przez carycę w Sali Malachitowej.

Pokoje prywatne wychodzą na zalesiony i porośnięty trawą ogród, który powstał z dawnego placu defiladowego, stworzonego przez ostatnią cesarzową Rosji, która chciała mieć prywatne miejsce do zabawy dla swoich dzieci.

Do 1917 r. skrzydło to było raczej prywatnym domem w pałacu, z którego korzystała zawsze rodzina cesarska. Po poważnym pożarze w 1837 r. w którym zniszczeniu uległa większa część pałacu, prywatne apartamenty zostały odbudowane w różnych stylach, zgodnie z gustami ich docelowych, indywidualnych lokatorów - najbliższej rodziny cara Mikołaja I. Są więc one mieszaniną eklektycznych stylów i luźnych interpretacji wcześniejszych XVIII-wiecznych gustów i mód. Za panowania kolejnych trzech carów wprowadzono wiele zmian w wystroju i sposobie użytkowania, ale układ wnętrz pozostał zasadniczo niezmieniony. W 1904 r. ostatni car Mikołaj II i jego rodzina opuścili Pałac Zimowy na rzecz bardziej prywatnego Pałacu Aleksandra w Carskim Siole. Od tego czasu aż do upadku monarchii Pałac Zimowy był wykorzystywany tylko na oficjalne okazje państwowe.

To właśnie w prywatnym skrzydle Pałacu Zimowego, po rewolucji lutowej 1917 r. swoją siedzibę miał rosyjski Rząd Tymczasowy. Kilka miesięcy później, podczas rewolucji październikowej, to właśnie ta część pałacu została najbardziej zniszczona podczas słynnego szturmu na Pałac Zimowy, który był przełomowym momentem w historii Rosji.

Zastosowany plan opiera się na układzie pomieszczeń sprzed 1917 roku; od tego czasu został on zmieniony, aby dostosować pałac do jego obecnego przeznaczenia jako części kompleksu budynków, w skład którego wchodzi Państwowe Muzeum Ermitażu. Wiele z dawnych prywatnych pomieszczeń nie jest regularnie udostępnianych zwiedzającym lub zostało znacznie zmienionych.