Shum-gora

Szum Gora to masywny kurgan położony w Peredolskiej Woli, w pobliżu brzegu rzeki Ługi, w powiecie batieckim, w obwodzie nowogrodzkim, w północno-zachodniej Rosji, około 60 km na zachód od Nowogrodu.

Wzgórze było dawniej związane z lokalnymi praktykami liturgicznymi. XIX-wieczne źródła podają, że na jego szczycie stały trzy krzyże, ale w XX wieku zostały one usunięte. W połowie XIX w. odbywały się tu procesje, podczas których pielgrzymi trzykrotnie okrążali wzgórze, a następnie wchodzili na nie, aby "posłuchać hałasu" i zostawić drobne ofiary w dole na szczycie. Osoby cierpiące na bóle głowy wkładały do uszu piasek z dołu. Praktyki te opisał A. A. Panczenko w 1998 roku. Po raz pierwszy miejsce to i związane z nim zwyczaje ludowe opisał M. Bystrow w 1879 roku. Bystrow podaje, że piasek ze wzgórza miał cudowną moc w Niedzielę Trójcy Świętej, a jeśli tego dnia wejdzie się na wzgórze, można było usłyszeć dźwięk dzwonów, jeśli "słuchało się w szczególny sposób", oraz że tego dnia pielgrzymi z odległości nawet 50 mil przybywali na wzgórze w nadziei na wyleczenie bólu głowy.

Kurgan nie był badany wykopaliskowo, ale w 2002 roku rosyjski Federalny Instytut Geologiczny przeprowadził badania georadarowe, a w latach 2003-2004 Instytut Historii Kultury Materialnej Rosyjskiej Akademii Nauk przeprowadził badania eksperymentalne, testując nieinwazyjne metody archeologiczne. Wysokość kurhanu wynosi 14,6 m, a jego średnica 70 m. Proporcje te są porównywalne z największymi tumultami z epoki migracyjnej w Skandynawii, takimi jak Raknehaugen.

Aleksashin omawia głaz z monogramem, który znalazł na wzgórzu w 2003 roku. Porównuje inskrypcję z monogramami karolińskimi i na tej podstawie wskrzesza teorię, która utożsamia Ruryka, założyciela Rusi Kijowskiej, z Rorikiem z Dorestad.