Monument to the Fighters of the Revolution, Petersburg

Pomnik Bojownikom Rewolucji to pomnik na Polu Marsowym w Sankt Petersburgu. Znajdują się tu miejsca pochówku niektórych osób, które zginęły podczas rewolucji lutowej i październikowej w 1917 r. a także ofiar, które zginęły w latach 1917-1933 w rosyjskiej wojnie domowej lub w trakcie ustanawiania władzy radzieckiej. Znajduje się w nim pierwszy w Rosji wieczny płomień.

Pole Marsowe zostało wybrane przez sowietów Piotrogrodu jako miejsce uroczystego pochówku osób poległych w czasie rewolucji lutowej, która obaliła carską autokrację. 184 ciała złożono w zbiorowych grobach w centrum pola, a następnie ogłoszono konkurs na projekt pomnika ku czci pochowanych tam osób. Zwycięzcą konkursu został architekt Lew Rudniew. Pomnik składał się z granitowych ścian tworzących narożniki kwadratu zamykającego centralną przestrzeń. W miejscu tym pochowano również inne wybitne postacie z początków władzy radzieckiej, a także tych, którzy zginęli w walce o ustanowienie władzy radzieckiej, oraz tych, którzy zginęli w czasie rewolucji październikowej. Pomnik i Pole Marsowe stały się panteonem tych, którzy zginęli w służbie państwa. Na końcu każdej ściany umieszczono duże granitowe tablice z epitafiami autorstwa ludowego komisarza oświaty Anatolija Łunaczarskiego, wychwalające cnoty i poświęcenie pochowanych tam osób. Pole Marsowe przez pewien czas nosiło nazwę "Placu Ofiar Rewolucji", a czasem było nazywane "Placem Grobów Ofiar Rewolucji".

Pochówków zaprzestano po 1933 roku, ale pomnik nadal był rozbudowywany. W 1944 r. przywrócono mu nazwę "Pole Marsowe", a po wojnie plac został wyremontowany. Centralną część pomnika, pokrytą wcześniej okrągłym trawnikiem i kwiatami, zastąpiono pod koniec lat 50. wybrukowanym placem, w którego centrum umieszczono pierwszy w Rosji wieczny płomień, zapalony w 1957 roku. Płomień ten był wykorzystywany jako źródło wiecznego ognia w innych miejscach w mieście i w Rosji, m.in. w Grobie Nieznanego Żołnierza przy moskiewskim Kremlu.