Uhla zwyczajna

Występowanie

Od północnej Skandynawii po Jenisej. Sporadycznie gnieździ się w Szkocji, na Islandii, Wyspie Niedźwiedziej, Wyspach Owczych i na Svalbardzie. Zimuje na wybrzeżach Atlantyku, Morza Północnego i Bałtyku od Półwyspu Iberyjskiego po Norwegię oraz w basenie Morza Śródziemnego i nad morzami Czarnym i Kaspijskim, a także nad jeziorami Europy Środkowej i Wschodniej. Sporadycznie na Azorach i wybrzeżach północno-zachodniej Afryki. W Polsce liczna na wybrzeżu i regularnie pojawiająca się w głębi lądu. Zimuje w październiku - kwietniu.

Morfologia

Cechy gatunku

Samiec czarny, z białą plamą wokół oka i białym lusterkiem. Dziób żółtopomarańczowy z czarną naroślą u nasady. Samica brązowa z białawymi plamami u nasady dzioba i za okiem, na skrzydle białe lusterko. Na brzuchu nieznaczne rozjaśnienie. Osobniki młodociane podobne do samicy, lecz o białawym brzuchu i bokach, oraz białawych cętkach na grzbiecie.

Ekologia

Wymiary średnie

dł. ciała ok. 48–57 cmdługość skrzydła 25–29 cmrozpiętość skrzydeł ok. 95 cmmasa ciała ok. 800–2000 g

Biotop

Jeziora i rzeki w strefie tundry i tajgi. Zimuje nad brzegami mórz i dużymi jeziorami.

Gniazdo

Na ziemi, w zagłębieniu. W tajdze może być umieszczone w dziupli lub w norze.

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg (może go powtórzyć w przypadku utraty jaj lub potomstwa), składając w maju - czerwcu 5 do 17 kremowych lub różowawych jaj o średnich wymiarach 72 x 48 mm i średniej masie 92 g.

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres 25 do 31 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo po wykluciu, usamodzielniają się po 30–40 dniach.

Pożywienie

Pokarm zwierzęcy (głównie małże), sporadycznie uzupełniany przez rośliny. Pokarm zdobywa nurkując.

Ochrona

W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii VU (gatunek narażony).