Central University Library of Iași, Jassy

Centralna Biblioteka Uniwersytecka im. Mihaia Eminescu w Iași obsługuje Uniwersytet w Iași w Rumunii.

Biblioteka została założona 8 listopada 1839 r. a otwarta 23 listopada 1841 r. kontynuując tradycję działalności i sławy dawnej biblioteki Academia Vasiliană, założonej w 1640 r. Funkcjonując w ścisłym związku z założoną w 1835 r. Academia Mihăileană, miała ona podwójny charakter - biblioteki szkolnej i biblioteki publicznej. W 1860 r. kiedy akademia została przekształcona w nowy Uniwersytet w Jassach, biblioteka stała się Centralną Biblioteką Uniwersytecką w Jassach. Wkrótce jednak jej uniwersytecki charakter został ponownie zmieniony, gdyż w 1864 r. na mocy rozporządzenia o bibliotekach publicznych przekształcono ją w Centralną Bibliotekę Państwową w Jassach, o profilu biblioteki narodowej, ale jednocześnie odgrywającą rolę biblioteki uniwersyteckiej. Ten podwójny charakter trwał do 1916 r. kiedy to biblioteka ponownie przyjęła swoją obecną nazwę.

W chwili otwarcia Uniwersytet w Jassach miał trzy wydziały, nie licząc wydziału teologicznego: Prawa, Filozofii i Nauki. Specjalizacja naukowa i techniczna poszczególnych sekcji w ramach wydziałów rozpoczęła się niemal od razu. Po kilku propozycjach zarządzania przedstawionych przez Dimitrie Gustiego w 1913 i 1914 roku, w 1932 roku biblioteka została zreorganizowana według systemu zaproponowanego przez B. Harmsa i W. Gülicha. Ponownie zreorganizowano ją w 1948 r. po II wojnie światowej. Stało się to konieczne, ponieważ zbiory biblioteki zwiększyły się z 600 woluminów do 1 500 000. W 2007 r. zbiory powiększyły się o kolejny milion woluminów. Wśród nich znajdują się rękopisy, inkunabuły i rzadkie książki, które trafiły do zbiorów z bibliotek klasztornych i prywatnych, w drodze darowizny lub zakupu.

Mihai Eminescu i Bogdan Petriceicu Hasdeu pełnili w tej instytucji funkcję bibliotekarzy naczelnych.

Od momentu założenia do 1860 r. biblioteka funkcjonowała w budynku Academia Mihăileană. Do 1897 r. mieściła się w starym budynku uniwersyteckim, a po II wojnie światowej w nowym budynku uniwersyteckim, kiedy to przeniosła się do budynku Biblioteki Fundacji Króla Ferdynanda I, której zbiory obecnie obejmuje.

Budowla ta została wzniesiona w latach 1930-1934 przez inżyniera Emila Pragera według planów architekta Constantina Jotzu. We wnętrzu znajdują się marmur karraryjski i mozaika wenecka, a na zewnątrz - kolumny jońskie, neodoryckie pilastry, małe trójkątne frontoniki i medaliony z wizerunkami ważnych postaci kultury.