Fakty o: Bernikla rdzawoszyja
Bernikla rdzawoszyja – średniej wielkości wędrowny gatunek ptaka z podrodziny gęsi w rodzinie kaczkowatych, zamieszkujący zachodnią Syberię. Zimuje na wybrzeżu Morza Czarnego i Kaspijskiego.
Zasięg występowania
Gniazduje na trzech półwyspach Rosji: Tajmyr (około 70% populacji), Gydańskim i Jamał. Środowiskiem życia jest lasotundra i tundra. Zimuje u wybrzeży Morza Czarnego i Kaspijskiego; przebywa wtedy na stepach. Na zimowiska przybywa w październiku lub listopadzie.
- W Polsce pojawia się rzadko, choć z wyraźnym trendem wzrostowym – do 2011 roku stwierdzono jej obecność 220 razy, głównie w zachodniej części kraju (łącznie około 383 osobników). Szczególnie licznie obserwowano ją w Dolinie Baryczy (47 stwierdzeń).
Morfologia
- Cechy gatunku
- Brak dymorfizmu płciowego. Czoło, wierzch głowy, tył szyi, plecy i ogon oraz skrzydła czarne. Brzuch i pokrywy podogonowe białe. Na boku głowy duża, rdzawoczerwona, kwadratowa plama. Ten sam kolor mają przód i boki szyi oraz wole. Niemal wszystkie barwne połacie oddzielone szerokimi białymi pasami. Nogi i dziób czarne. Młode ubarwione podobnie, lecz czarne plamy mają odcień brązowy.
- Wymiary średnie
- Długość ciała ok. 53–56 cm; rozpiętość skrzydeł ok. 116–135 cm. Masa ciała u samic – 1058–1130 g, u samców – 1200–1625 g.
Ekologia
- Lęgi
- Okres lęgowy rozpoczyna się w czerwcu; młode są opierzone na przełomie sierpnia i września. Gniazda w luźnych koloniach; także w okolicy miejsc gniazdowania sokołów wędrownych (Falco peregrinus) i sów śnieżnych (Nyctea scandiaca), które zwiększają bezpieczeństwo gęsi i ich lęgu. W zniesieniu 3–10 jaj. Samica wysiaduje je przez około 25 dni. Młode są w pełni opierzone po około 5–6 tygodniach.
- Pożywienie
- Żywi się pokarmem roślinnym – zbożami, trawami i pączkami roślinnymi.
Węgry