Fakty o: Gereza angolańska
Gereza angolańska – gatunek ssaka z rodziny koczkodanowatych.
Podgatunki
Wyróżniono kilka podgatunków C. angolensis:
- C. angolensis angolensis – gereza angolańska (status IUCN: LC)
- C. angolensis cordieri – gereza dżunglowa (status IUCN: NT)
- C. angolensis cottoni – gereza czarno-biała (status IUCN: LC)
- C. angolensis palliatus – gereza tanzańska (status IUCN: LC)
- C. angolensis prigoginei – gereza kabobońska (status IUCN: EN)
- C. angolensis ruwenzorii – gereza ruwenzorska (status IUCN: VU)
Morfologia
Gereza angolańska ma czarne futro i czarną twarz otoczoną przez długie, białe pasma włosów, porastające również ramiona. W celu ochrony przed chłodem osobniki żyjące w górach mają gęstsze i dłuższe futro, niż te żyjące na nizinach. Długość ciała wynosi od 49 do 70 cm, nie licząc ogona o długości od 75 do 85 cm. Samce są zazwyczaj nieco większe od samic. Masa ciała dorosłego osobnika waha się od 9 do 20 kg.
Występowanie
Tropikalne lasy deszczowe wschodniej Nigerii, Kamerunu, wschodniego Gabonu, północnego Konga, północno-wschodniego Zairu, Ugandy, Rwandy, Etiopii, Kenii i północnej Tanzanii. Pomimo, że gatunek nazwano na cześć Angoli, jest to rzadkie zwierzę w tym kraju.
Ekologia
Biotop: Gerezy angolańskie zamieszkują gęste lasy deszczowe, zarówno nizinne jak i górskie do 3000 m.
Tryb życia: Gatunek ten prowadzi dzienny, nadrzewny tryb życia. Żyje w grupach liczących od 10 do 15 osobników, w których skład wchodzi najczęściej jeden dorosły samiec, 6 samic oraz ich młode. Gerezy angolańskie żyją do 20 lat na wolności i 30 w niewoli.
Pokarm: Dieta gerez angolańskich składa się w dwóch trzecich z liści, a w jednej trzeciej z owoców i pestek. Czasem jedzą też korę drzew i kiełki.
Rozród: Samce najczęściej osiągają dojrzałość płciową w wieku 4, a samice 2 lat. Okres ciąży trwa od 147 do 178 dni. Najczęściej rodzi się jedno młode, ale zdarzają się też bliźniaki. Małe rodzą się białe, dopiero w wieku 3 miesięcy uzyskują ubarwienie charakterystyczne dla osobników dorosłych.
Ochrona
Gerezy angolańskie są wrażliwe na wszelkie zmiany w siedliskach, wiele z nich ginie podczas polowań. Nie są obecnie zagrożone wyginięciem, choć liczba osobników tego gatunku stale spada.
Tanzanię