Myszołów szerokoskrzydły

Szerokoskrzydły jastrząb to mały, ale fascynujący ptak drapieżny z rodzaju Buteo. Latem można go spotkać w różnych rejonach Ameryki Północnej, natomiast zimą migruje do cieplejszych neotropików. Co ciekawe, samice są nieco większe od samców, a obie płcie charakteryzują się krótkimi, szerokimi skrzydłami. Jastrzębie te występują w dwóch odmianach kolorystycznych: ciemnej i jasnej. Choć ich ogólna populacja jest stabilna, niektóre tereny lęgowe odnotowują spadki, głównie z powodu fragmentacji lasów.

Jeśli chodzi o wygląd, szerokoskrzydłe jastrzębie mają długość od 32 do 44 cm i ważą od 265 do 560 gramów. Ich ciało jest ciemnobrązowe, z białym brzuchem i klatką piersiową oznaczoną poziomymi pręgami. Istnieje sześć różnych podgatunków tych jastrzębi, głównie w zależności od miejsca ich występowania, z niektórymi populacjami przebywającymi cały rok na Karaibach.

Jastrzębie te preferują różnorodne siedliska, od Kanady po Brazylię. Do lęgów wybierają lasy liściaste, a na mokradła i łąki wyruszają w poszukiwaniu pożywienia. W czasie migracji dołączają do dużych stad i wykorzystują termiki do szybowania na południe jesienią. Pomimo pewnych lokalnych spadków ich liczebności, są obecnie klasyfikowane jako "Least Concern" na Czerwonej Liście IUCN.

Komunikacja jest dla tych jastrzębi bardzo ważna, zwłaszcza w kontekście obrony terytorium. Ich dieta obejmuje małe ssaki, gady i ptaki. W okresie lęgowym tworzą pary na całe życie i zazwyczaj mają jeden lęg rocznie. Samce pomagają w wychowywaniu piskląt. Gniazda budowane są zazwyczaj na drzewach liściastych, a samice zajmują się inkubacją jaj. Pisklęta rodzą się całkowicie bezbronne i wymagają dużo opieki, zanim będą gotowe do opuszczenia gniazda.

Szerokoskrzydłe jastrzębie są ochronnymi rodzicami i mogą wykazywać dużą agresję w obliczu zagrożeń. Drapieżniki takie jak szopy, wrony i sowy polują na ich jaja i pisklęta, ale jastrzębie robią wszystko, co w ich mocy, aby je odstraszyć.