Zaskroniec zwyczajny

Zaskroniec zwyczajny, znany również jako zaskroniec pierścieniowy lub wąż wodny, to nieszkodliwy, niejadowity gad występujący w Eurazji. Często spotykany jest w pobliżu wody, ponieważ głównie żywi się płazami. W 2017 roku naukowcy wyróżnili zaskrońca helweckiego, Natrix helvetica, jako odrębny gatunek. Zwykle zaskrońce są ciemnozielone lub brązowe, z charakterystycznym żółtym kołnierzem za głową. Są szeroko rozpowszechnione w Europie kontynentalnej, na Bliskim Wschodzie i w północno-zachodniej Afryce.

Zaskrońce występują w różnych podgatunkach i dobrze prosperują w siedliskach blisko słodkiej wody, takich jak otwarte lasy i brzegi stawów. Aby przetrwać zimę, hibernują pod ziemią, gdzie temperatura pozostaje stabilna. W sezonie rozrodczym samce wygrzewają się na słońcu, aby rozgrzać się przed godami, podczas gdy samice składają jaja w grupach. Po około 10 tygodniach młode węże wykluwają się w pełni samodzielne.

Te węże głównie żywią się płazami, ale czasami także zjadają mrówki i larwy. Są doskonałymi pływakami i mogą pokonywać znaczne odległości w poszukiwaniu pożywienia. Podobnie jak inne węże, zaskrońce okresowo zrzucają skórę, proces ten nazywany jest ekdyzą lub linieniem. Aby się bronić, mogą wydzielać płyn o zapachu czosnku, udawać martwe lub wykazywać agresywne zachowania.

Pomimo zagrożeń ze strony różnych drapieżników, zaskroniec jest chroniony przez przepisy o ochronie przyrody w niektórych regionach. W mitologii bałtyckiej zaskroniec jest czczony jako święte zwierzę i symbol szczęścia. Starożytni Rzymianie również pisali o zaskrońcu, opisując go jako dużego, budzącego respekt mieszkańca bagien.

Zaskrońce odgrywają kluczową rolę w swoich ekosystemach i mają unikalne znaczenie kulturowe. Ich interesujące zachowania, preferencje siedliskowe i powiązania mitologiczne czynią je fascynującym gatunkiem do poznania.