Waterbury Municipal Center Complex, Waterbury

Waterbury Municipal Center Complex, znany również jako Cass Gilbert National Register District, to grupa pięciu budynków, w tym ratusz, przy ulicach Field i Grand w Waterbury, w stanie Connecticut, w Stanach Zjednoczonych. Są to duże budowle z kamienia i cegły, wszystkie zaprojektowane przez Cassa Gilberta w stylach architektonicznych Georgian Revival i Second Renaissance Revival, zbudowane w latach 1910. W 1978 r. zostały uznane za dzielnicę historyczną i wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków. Obecnie stanowią one część historycznej dzielnicy Downtown Waterbury.

Kompleks został sfinansowany przez rodzinę Chase, właścicieli Chase Brass Company, jednej z głównych gałęzi przemysłu w Waterbury w tamtym czasie. W następstwie pożaru z 1902 roku, który zniszczył część śródmieścia, Chase'owie i inni lokalni biznesmeni dostrzegli szansę na odnowienie miasta. Cass Gilbert wygrał konkurs na projekt nowego kompleksu kilka przecznic od starego budynku ratusza przy West Main Street. Nietypowy jak na tamte czasy kompleks miał pomieścić nie tylko burmistrza i radę miejską, ale także funkcje bezpieczeństwa publicznego, takie jak policja i straż pożarna, sądy i więzienia. Zgodnie z ówczesnym ruchem City Beautiful w skład kompleksu wchodziły inne duże budynki, takie jak siedziba Chase'a, budynek nazwany Domem Lincolna dla miejskich organizacji charytatywnych oraz przychodnia.

Podobne cechy architektoniczne i motywy łączą te budynki pod względem tematycznym. Mają one płaskie dachy, boniowane poziomy parteru i pilastry dzielące wykusze w środkowych kondygnacjach. Dwa największe, Ratusz i Budynek Pościgowy, mają przeciwną konfigurację. Na wszystkich budynkach zastosowano wiele tych samych wzorów dekoracyjnych. Jednym z nich jest użycie cytatów z Abrahama Lincolna. Jest to interesujące, ponieważ Lincoln nigdy nie odwiedził Waterbury ani nie miał żadnych szczególnych związków z tym miastem. Możliwe, że odzwierciedlają one odnowione zainteresowanie Lincolnem w związku z setną rocznicą jego urodzin lub pięćdziesiątą rocznicą jego śmierci, które to wydarzenia miały miejsce w czasie budowy kompleksu.

Od tego czasu budynek siedziby głównej i Dom Lincolna zostały zaadaptowane do innych celów, głównie jako prywatne powierzchnie biurowe i dodatkowe biura miejskie. Władze miasta nadal zajmują budynek ratusza. Pod koniec XX wieku upadek przemysłu miejskiego doprowadził do degradacji budynku i został on zniszczony przez miejski wydział budownictwa. Później przeprowadzono emisję obligacji, aby zebrać pieniądze na jego renowację.