Bethesda, Ellicott City

Bethesda znajduje się w Ellicott City, Maryland w hrabstwie Howard, w stanie Maryland, w Stanach Zjednoczonych. Dom ten jest czasem błędnie nazywany "Dower House", ponieważ na terenie posiadłości znajduje się mały dower house. Dower" to dożywotni udział wdowy w majątku jej męża, a więc w dower house mieszkała owdowiała matka, gdy jej syn z rodziną odziedziczył i wprowadził się do głównego domu.

Fundamenty pierwotnego domu znaleziono za pomocą radaru penetrującego grunt na zachód od istniejącej konstrukcji. Środkowa część istniejącego domu jest najstarsza; badania dendrochronologiczne wykazały, że drzewa na drewno do tej części domu zostały ścięte zimą 1827-1828 roku. Dendrochronologia wykazała również, że duża granitowa część domu od zachodu została dobudowana w 1841 roku. Część wschodnia została dobudowana w 1960 r. przez właściciela Johna M. DeBoya. Choć z ulicy dom wygląda na szeroki, jest głęboki tylko na jeden pokój. Budynki gospodarcze obejmują wędzarnię, powozownię i kamienny "Dower House", który mógł zostać zbudowany na początku lat 30. XIX wieku jako letnia kuchnia.

Bethesda spoczywa na zbiorze nieruchomości o łącznej powierzchni 1000 akrów, nazwanych "Long Reach", "Chews Resolution Manor", "Search Enlarged", "Search" i "Dorsey's Search". Granty te otrzymał w 1682 r. major Edward Dorsey. Kiedy Edward Dorsey zmarł, zapisał ziemię swojemu bratankowi, Calebowi Dorseyowi z "Belmont" w Elkridge, Maryland. Caleb przekazał ziemię swojej córce Mary, gdy ta wyszła za mąż za Michaela Pue, irlandzkiego lekarza. Są to pierwsi ludzie, o których wiadomo, że mieszkali na tej posiadłości, i mieszkali tam w 1790 r. kiedy nowo powstałe Stany Zjednoczone Ameryki przeprowadziły pierwszy pomiar podatków. W 1769 r. na posesji rozbudowano dom "Bethesda Old Place Farm", który prowadzono jako plantację tytoniu z 26 niewolnikami. Mieszkały tam również dwa kolejne pokolenia Puesów. W 1858 roku posiadłość została zniszczona przez tornado i pozostawała w rodzinie Pue do 1859 roku. Kupił ją Thomas Lishear, kapitan morski. Miał on trzy córki, które nigdy nie wyszły za mąż i mieszkały w domu aż do śmierci. Później dom należał do dr George'a B. Syberta. Do 1943 roku posiadłość została podzielona na 237 akrów. W 1954 roku Columbia Hills Corporation zagospodarowała te tereny, pozostawiając jedynie 8,3 akra wokół domu. W 1965 roku teren został podzielony na trzy akry. W latach 1963-1966 firma Howard Research and Development zakupiła większą część pierwotnej nieruchomości Long Reach w celu rozbudowy fabryki Columbia.