Destruction Island, Quillayute Needles National Wildlife Refuge

Destruction Island to 30-akrowa wyspa położona około 3,5 mili od wybrzeża Waszyngtonu. Jest ona domem dla ptaków morskich, brzegowych i ssaków morskich i stanowi część Quillayute Needles National Wildlife Refuge.

Tubylcy z Hoh często odwiedzali Wyspę Zniszczenia, aby chwytać bieliki nosorożcowe. W ostatnich latach populacja auktu nosorożca zmniejszyła się w wyniku utraty siedlisk i drapieżnictwa orłów spowodowanego obecnością nierodzimych królików europejskich.

Nazwa Wyspy Zniszczenia pochodzi od dwóch masakr, które miały miejsce w pobliżu. W 1775 roku porucznik hiszpańskiej marynarki wojennej Juan Francisco de la Bodega y Quadra wysłał siedmioosobową załogę na stały ląd, aby zebrać drewno i słodką wodę na plaży w pobliżu Point Grenville, ale zostali oni zaatakowani i zabici przez około trzystu miejscowych rdzennych Amerykanów, co skłoniło go do nazwania wyspy Isla de Dolores. Dwanaście lat później kapitan Charles William Barkley, niezależny angielski handlarz futrami, przybył na statku Imperial Eagle i wysłał z wyspy grupę, którą spotkał podobny los. Barkley nazwał rzekę, w której doszło do drugiej masakry, Destruction River. Kapitan George Vancouver przeniósł później tę nazwę na Isla de Dolores, kiedy rzeka otrzymała swoją rdzenną nazwę - Hoh River.

W 1889 r. na wyspie miały miejsce trzy katastrofy statków: Cassanora Adams, Port Gordon i Wide West. Latarnia morska Destruction Island o wysokości 29 m została zbudowana na wyspie Destruction Island w latach 1888-91. Od 1939 roku do początku lat 70-tych XX wieku latarnię obsługiwał oddział amerykańskiej Straży Przybrzeżnej. Światło zostało zautomatyzowane w 1968 roku, a następnie wyłączone na dobre w kwietniu 2008 roku. Na samą wyspę można dostać się tylko łodzią. Popularna plaża Ruby Beach znajduje się około 4 mile na północny wschód od brzegu. Zarówno wyspa, jak i latarnia morska są widoczne z plaży.