Marconi Wireless Station Site, Cape Cod National Seashore

Marconi Wireless Station Site w South Wellfleet, Massachusetts, jest miejscem pierwszej transatlantyckiej łączności bezprzewodowej między Stanami Zjednoczonymi a Europą, która miała miejsce 18 stycznia 1903 roku. W tym miejscu, obecnie na terenie Narodowego Rezerwatu Morskiego Przylądka Dorsza, wynalazca Guglielmo Marconi wzniósł duży układ antenowy na czterech drewnianych wieżach o wysokości 210 stóp i założył stację nadawczą napędzaną silnikami naftowymi, które wytwarzały prąd o napięciu 25 000 woltów potrzebny do przesłania sygnałów do podobnej stacji w Poldhu w Kornwalii w Wielkiej Brytanii. John's w Nowej Fundlandii i Labradorze w 1901 r.; Glace Bay w Nowej Szkocji była miejscem pierwszej takiej dwukierunkowej transmisji w 1902 r. Jedną z najbardziej znaczących ról stacja odegrała podczas zatonięcia statku RMS Titanic w kwietniu 1912 roku. Operatorzy stacji zdołali zaalarmować statek RMS Carpathia, dzięki czemu możliwe było uratowanie części pasażerów Titanica. Stacja została zamknięta w 1917 roku, częściowo z powodu obaw związanych z jej wykorzystaniem podczas I wojny światowej, ale także dlatego, że jej wieże były zagrożone erozją. W 1920 roku usunięto z terenu stacji przydatne materiały i wyposażenie, po czym została ona opuszczona. Od tamtego czasu erozja zbierała swoje żniwo, a w dniu wydania broszury National Park Service niewiele pozostało. We wrześniu 2014 roku nie pozostał po nim żaden ślad - wszystko pochłonęło morze.

Do 1912 r. Marconi przeniósł stację do Chatham, skąd nawiązywano łączność z Titaniciem i Carpathią. Można się spierać, czy stacja w Wellfleet była kiedykolwiek uruchomiona komercyjnie.

W 1975 r. miejsce to zostało wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków.