Whydah Gally, Wellfleet

Whydah Gally był w pełni ożaglowanym galernikiem, który pierwotnie został zbudowany jako statek pasażerski, towarowy i niewolniczy. W drodze powrotnej ze swojego dziewiczego rejsu w handlu trójkątnym Whydah Gally został schwytany przez kapitana piratów Samuela "Czarnego Sama" Bellamy'ego, rozpoczynając tym samym nową rolę w Złotym Wieku Piractwa.

Bellamy opłynął Whydah Gally wzdłuż wybrzeży kolonialnej Ameryki, zdobywając inne statki w miarę upływu czasu. W dniu 26 kwietnia 1717 roku Whydah Gally został złapany przez gwałtowny sztorm i rozbił się u wybrzeży Cape Cod w stanie Massachusetts. Przeżyły tylko dwie osoby z załogi Whydah Gally oraz siedem innych, które znajdowały się na slupie zdobytym przez Bellamy'ego tego samego dnia. Sześciu z dziewięciu ocalałych powieszono, dwóch, których zmuszono do piractwa, uwolniono, a jednego indiańskiego członka załogi sprzedano w niewolę.

Whydah Gally i jej skarb - złoto piratów - wymykały się odkryciu przez ponad 260 lat, aż do 1984 roku, kiedy to wrak został odnaleziony u wybrzeży Cape Cod, zakopany pod warstwą piasku o grubości od 3 do 15 metrów, na głębokości od 5 do 9 metrów, na przestrzeni czterech mil, równolegle do wschodniego wybrzeża przylądka. Dzięki odkryciu dzwonu okrętowego w 1985 roku oraz małej mosiężnej tabliczki w 2013 roku, na której zapisano nazwę statku i datę rejsu panieńskiego, Whydah Gally jest jedynym w pełni autentycznym wrakiem pirackiego statku Złotego Wieku, jaki kiedykolwiek odkryto.