Grace Evangelical Lutheran Church, Minneapolis

Grace University Lutheran Church to kościół w Minneapolis, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych, sąsiadujący z kampusem University of Minnesota East Bank. Kościół został zbudowany w latach 1915-1917 przez szwedzką kongregację luterańską, aby służyć rodzinom z sąsiedztwa i studentom uniwersytetu. Został zaprojektowany przez firmę Chapman and Magney i zbudowany w stylu gotyckiego odrodzenia.

Zgromadzenie zostało założone w Minneapolis w 1903 r. przez zdominowany przez szwedzkich imigrantów Kościół Ewangelicko-Luterański Augustana. W owym czasie Minnesota szczyciła się dużą populacją szwedzkich imigrantów. W 1905 r. w stanie mieszkało 126 tys. Szwedów, z czego 38 tys. w Minneapolis i Saint Paul. W Minneapolis skupisko szwedzkich osadników znajdowało się w dzielnicy Seven Corners, wokół alei Washington i Cedar, na zachodnim brzegu rzeki Missisipi. Kościół Grace powstał jako jedna z pierwszych anglojęzycznych kongregacji Synodu Augustana w Minneapolis. W 1914 r. kongregacja połączyła się ze Szwedzkim Ewangelicko-Luterańskim Kościołem Sharon z Minneapolis, położonym na wschodnim brzegu Missisipi.

Obie kongregacje, zjednoczone teraz pod nazwą Grace Evangelical Lutheran Church, postanowiły sprzedać swoje poszczególne nieruchomości i zbudować wspólny kościół w pobliżu Uniwersytetu Minnesoty i Minnesota College, szkoły prowadzonej przez synod. Minnesota College podarował teren na rogu ulic Harvard i Delaware, a kościół zatrudnił firmę Chapman and Magney do zaprojektowania nowego budynku. Firma ta była również odpowiedzialna za zaprojektowanie biblioteki Sumner Community Library w 1915 roku oraz Saxe Movie Theater, późniejszej kawiarni Forum Cafeteria, w 1914 roku. Projekt został dobrze przyjęty i budowa nowego budynku kościoła rozpoczęła się pod koniec 1915 roku. Pierwsze nabożeństwo odbyło się 24 grudnia 1916 r. w piwnicy częściowo ukończonego budynku. Budowę zakończono pod koniec 1917 roku, a kościół poświęcono 9 grudnia 1917 roku. Jednak kongregacji brakowało funduszy na wyposażenie wnętrza, dlatego zastosowano prowizoryczne oprawy oświetleniowe i siedzenia, dopóki kongregacja nie mogła sobie pozwolić na stałe umeblowanie.

W 1997 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.