Huntington Avenue Grounds, Boston

Huntington Avenue American League Baseball Grounds to pełna nazwa stadionu baseballowego, który dawniej znajdował się w Bostonie, w stanie Massachusetts, i był pierwszym domowym boiskiem Boston Red Sox w latach 1901-1911. Stadion, zbudowany za 35 000 dolarów, znajdował się na terenie dzisiejszego Northeastern University, po drugiej stronie torów kolejowych New York, New Haven i Hartford, naprzeciwko stadionu South End Grounds, na którym grali Boston Braves.

Stadion był miejscem pierwszego meczu World Series między nowoczesnymi ligami amerykańską i krajową w 1903 roku, a także pierwszej doskonałej gry w erze nowożytnej, którą 5 maja 1904 roku zaliczył Cy Young. Boisko zostało zbudowane na terenie byłego cyrku i było bardzo duże jak na współczesne standardy - 160 m do środka boiska, a w 1908 roku zostało powiększone do 194 m. Miało wiele dziwactw niespotykanych na współczesnych stadionach baseballowych, w tym łachy piasku na boisku zewnętrznym, na których nie rosła trawa, oraz szopę na narzędzia w głębi pola środkowego, która była w grze.

Teren Huntington Avenue Grounds został zburzony po tym, jak Red Sox opuścili go na początku sezonu 1912 i zaczęli grać na Fenway Park. Od 1954 roku na terenie Huntington Grounds stoi Cabot Center, kryty obiekt sportowy należący do Northeastern University. W 1993 roku w miejscu, gdzie wcześniej znajdował się kopiec miotacza, postawiono tablicę i pomnik Cy Younga, które upamiętniają historię tego boiska w miejscu, które obecnie nazywane jest World Series Way. Z kolei tablica z boku Cabot Center oznacza dawne miejsce, gdzie znajdował się słupek do faulu na lewym boisku. Sam obiekt Cabot jest oddalony o niewiele ponad ćwierć mili na południowy zachód od innego, wciąż istniejącego bostońskiego obiektu sportowego z tamtej epoki - Matthews Arena, pierwotnego domu Boston Bruins z ligi NHL, którzy rozpoczęli rozgrywki w 1924 r.