Ruffle Bar, Nowy Jork

Ruffle Bar to wyspa o powierzchni 143 akrów położona w zatoce Jamaica Bay w dzielnicy Brooklyn w Nowym Jorku, u wybrzeży Canarsie. Wyspa jest częścią Jamaica Bay Wildlife Refuge i leży na wschód od dawnej Barren Island, gdzie obecnie znajduje się Floyd Bennett Field.

Jednym z pierwszych mieszkańców Ruffle Bar był Jacob Skidmore, który zbudował dom na wyspie. W 1842 r. Skidmore przeniósł swój dom i rodzinę na Barren Island. Skidmore rozmontował swój dom kawałek po kawałku. Według jednej z opowieści, sztorm przewrócił jego zdemontowany sufit przez zatokę na Wyspę Barrena.

W czasie wojny secesyjnej Ruffle Bar stał się przystankiem dla promów kursujących między Canarsie a Rockaway. W latach 80. XIX wieku Windward Club zaczął sponsorować wyścigi łodzi wokół Ruffle Bar. W następnej dekadzie na wyspie otwarto hotel. Ruffle Bar była uważana za część gruntów publicznych miasta Flatbush aż do lat 90. XIX wieku, kiedy to część wyspy została sprzedana 24 prywatnym właścicielom.

Ruffle Bar był tak odizolowany, że kiedy zimą zatoka Jamaica Bay zamarzła, nieliczni mieszkańcy wyspy zostali odcięci od reszty cywilizacji na trzy miesiące. W jednym z artykułów prasowych porównano tę sytuację do odizolowanych społeczności w Arktyce. Nawiązując do arktycznego odkrywcy Otto Sverdrupa, gazeta napisała: "Za to wszystko, co miasto robi dla Ruffle Bar, równie dobrze mogłoby się ono znaleźć w Krainie Sverdrupa".

W 1913 r. miasto zaproponowało budowę spalarni śmieci na Ruffle Bar. Mieszkańcy Brooklynu stanowczo sprzeciwili się budowie spalarni w tym miejscu, ponieważ zapach mógłby przenosić się na północ do Flatlands, więc spalarnia ostatecznie nie powstała na Ruffle Bar. Stowarzyszenie Ruffle Bar Pierre'a Noela rozpoczęło budowę obiektów na Ruffle Bar w 1914 roku w celu przekształcenia go w kurort. Stowarzyszenie wydzierżawiło należące do miasta części Ruffle Bar od Departamentu ds. Doków Miasta Nowy Jork na dziesięć lat, począwszy od 1914 roku. W latach 20. XX wieku dodano wysypisko śmieci, aby powiększyć obszar Ruffle Bar. Wyspa stała się centrum dobrze prosperującego przemysłu małżowego i ostrygowego. W pewnym momencie na wyspie znajdowało się ponad 40 budynków, które wspierały ten przemysł, przy czym większość z nich znajdowała się na południowym brzegu.

Działalność rybacka ustała, gdy Departament Zdrowia Miasta Nowy Jork uznał wodę za zbyt zanieczyszczoną do hodowli skorupiaków. Wielki Kryzys spowodował, że większość mieszkańców przeniosła się gdzie indziej, ale pozostało kilku squattersów. W 1940 roku na wyspie pozostało dwadzieścia pięć budynków. Sądzono, że ostatni mieszkaniec, rybak, wyprowadził się w 1944 roku. Jednak dziennik The New York Times podał, że rachmistrzowie odwiedzili Ruffle Bar jeszcze w 1950 roku, aby zebrać dane od pozostałych mieszkańców. Wyspa jest niezamieszkana i wraz z innymi wyspami w zatoce Jamaica Bay została uznana za rezerwat ptaków. Ze względu na jej oddalenie, kajakarze czasami gubią się na wyspie.