Ambrose Whittlesey House, Old Saybrook

Ambrose Whittlesey House to zabytkowy dom przy 14 Main Street w Old Saybrook w stanie Connecticut, który w 1985 roku został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Dom został zbudowany w dwóch częściach. Pierwsza część była jednopiętrowa, zbudowana w 1765 r. i miała wymiary 16 stóp na 30 stóp. Znajduje się ona obecnie na tyłach domu. Około 1800 r. dobudowano dwupiętrowy blok główny o wymiarach 30 stóp na 34 stopy. Główna bryła ma stosunkowo prostą fasadę, ale zaakcentowano ją portykiem w stylu georgiańskim. Kolumny podtrzymujące portyk są zgodne z proporcjami georgiańskimi, ale naświetle nad drzwiami nawiązuje stylem i wzornictwem do architektury federalnej. Wnętrze części domu z 1800 r. jest zasadniczo zgodne z architekturą w stylu federalnym. W tej części znajduje się masywny komin środkowy, który swoją prostotą nawiązuje do architektury kolonialnej. Komin zawiera przewody do sześciu palenisk, po trzy na każdym piętrze.

Dom ma wpływy architektoniczne wskazujące na przejście między architekturą georgiańską a architekturą federalną. W tej części Old Saybrook zachowało się tylko kilka takich budynków. Faktyczną identyfikację stylów architektonicznych komplikuje połączenie takich elementów, jak duży centralny komin, przypominający architekturę kolonialną, portyk w stylu georgiańskim i detale we wnętrzu w stylu federalnym. Ponieważ w domu jest niewiele innych detali w stylu georgiańskim, wydaje się prawdopodobne, że portyk został dodany później.

Właściciel, Ambrose Whittlesey, był prawnukiem Johna Whittleseya, który był wczesnym osadnikiem w kolonii Saybrook w XVII wieku. Rodzina Whittleseyów zajmowała się rolnictwem, handlem towarami i budową statków. Ambrose rozpoczął swoją karierę jako kapitan morski w wieku 21 lat, handlując z Indiami Zachodnimi. Później, po wojnie 1812 r. wyruszył w rejsy do Hiszpanii i Portugalii. Gdy zmarł w 1827 roku, jego dom odziedziczył najmłodszy syn, również noszący imię Ambrose, choć jego matka była obciążona majątkiem aż do śmierci w 1838 roku. W 1839 r. żyjące rodzeństwo przekazało mu pełną własność na mocy aktu notarialnego. Dom pozostawał w rodzinie Whittleseyów do 1967 roku.