System IALA, San Diego

Znak morski, także znak morski i znak nawigacyjny, jest formą pomocy w nawigacji i pilotażu, która określa przybliżone położenie kanału morskiego, niebezpieczeństwo lub obszar administracyjny, aby umożliwić łodziom, statkom i samolotom morskim bezpieczną nawigację.

Istnieją trzy rodzaje znaków morskich: radiolatarnie, boje oraz rodzaj kopczyka zbudowanego na zatopionej skale/obiekcie, zwłaszcza w spokojniejszych wodach.

Znaki morskie służą do wskazywania kanałów, niebezpiecznych skał lub mielizn, miejsc cumowania, obszarów ograniczeń prędkości, systemów rozgraniczenia ruchu, zatopionych wraków statków oraz do wielu innych celów nawigacyjnych. Niektóre z nich mają być widoczne tylko w świetle dziennym, inne mają kombinację świateł, odblasków, dzwonków przeciwmgielnych, sygnałów przeciwmgielnych, gwizdków i reflektorów radarowych, dzięki czemu można z nich korzystać w nocy i w warunkach ograniczonej widoczności.

Znaki są przedstawiane na mapach morskich za pomocą symboli, które wskazują ich kolor, kształt i charakterystykę świetlną, i są zazwyczaj identyfikowane za pomocą nazwy lub numeru.

W szerszym znaczeniu wyrażenie "znak morski" jest często rozumiane jako obejmujące wszelkiego rodzaju punkty orientacyjne, konstrukcje i urządzenia, które mogą być wykorzystywane jako znaki ostrzegawcze i naprowadzające dla marynarzy. Tak więc znak morski może być i często jest umieszczany na suchym lądzie. Przykładami znaków morskich umieszczanych na lądzie są różnego rodzaju światła sygnałowe i znaki prowadzące. Te ostatnie stosuje się głównie do wskazywania linii środkowej toru wodnego w wąskich korytarzach. Znaki morskie mogą być także czasami używane do wyznaczania granic morskich obronnych pól minowych lub bezpiecznych dróg przez nie, zwłaszcza w czasie wojny.