Kahaluu Taro Lo'i, Oʻahu

Historyczny Rejon Taro Loʻi Kahaluʻu, znany również jako Kompleks Taro ʻĀhuimanu, w Kahaluʻu po nawietrznej stronie Oʻahu, jest najbardziej złożonym i największym nienaruszonym systemem tarasów do uprawy podmokłego taro na Oʻahu. Obejmuje on co najmniej 18 tarasów loʻi, niegdyś nawadnianych przez potok ʻĀhuimanu i związane z nim ʻauwai, o powierzchni około 25 akrów, które rozpoczynają się od źródeł tuż poniżej klifów Koʻolau Range. Został on wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1973 r. po tym, jak mieszkańcy nawietrznej części wyspy wyrazili zaniepokojenie planami rozwoju w tym rejonie. W tym samym czasie do Krajowego Rejestru wpisano także staw rybny Kahaluu.

Tarasy mają kształt zbliżony do prostokąta i wymiary 5 na 10 metrów, z frontowymi okładzinami z ułożonych w stosy kamieni o wysokości do 2 metrów lub więcej. Wszystkie pola stawów zostały zamulone i są często zasłonięte przez gęsto rosnące drzewa hau, mango i guawy, ale przetrwały wiele pokoleń ulewnych deszczów na stromych zboczach wzgórz, co stanowi nieme świadectwo starożytnej hawajskiej wiedzy w zakresie nawadniania i kontroli powodzi. W 1973 r. archeolodzy z Uniwersytetu Hawajskiego wykopali profile glebowe z tarasów, a w latach 80. teren został oczyszczony. Obecnie Wydział Ochrony Zabytków Stanu Hawaje poszukuje organizacji społecznych, które chciałyby oczyścić teren i przywrócić go do stanu używalności.

Właścicielem terenu jest Temple Valley Corp. która kontynuuje budowę nowych domów wokół niego. W momencie nominacji do nagrody NRHP mówiono, że Historic District leży 900 metrów na zachód od zachodniego końca ulicy Hui Kelu i jest dostępny przez opuszczoną drogę dla jeepów. Jeszcze w lipcu 1996 r. pewien turysta opisywał powrót tą drogą. Jednak od tego czasu ulica Hui Kelu została przedłużona w poprzek potoku Āhuimanu, gdzie zaczyna się szlak turystyczny, a dolna część drogi jeepów jest teraz Heno Place.