Margerie Glacier, Glacier Bay Wilderness

Lodowiec Margeriego to lodowiec przypowierzchniowy o długości 21 mil w Zatoce Lodowcowej na Alasce, w Stanach Zjednoczonych, w granicach Parku Narodowego i Rezerwatu Zatoki Lodowcowej. Lodowiec rozpoczyna się na południowych zboczach góry Root na granicy Alaski i Kanady, płynąc na południowy wschód w dół doliny, a następnie skręcając na północny wschód w kierunku swojego końca w zatoce Tarr Inlet. Lodowiec Margerie jest jednym z najbardziej aktywnych i najczęściej odwiedzanych lodowców w Zatoce Lodowcowej, która w 1925 roku została uznana za Pomnik Narodowy, w 1980 roku za Park Narodowy i Rezerwat, w 1986 roku za Światowy Rezerwat Biosfery UNESCO, a w 1992 roku za miejsce światowego dziedzictwa. Podczas gdy większość lodowców przypowierzchniowych w parku cofała się w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, lodowiec Margerie ustabilizował się, nie rośnie i nie cofa się, a lodowiec Johns Hopkins Glacier postępuje.

Lodowiec Margerie rozciąga się w górę rzeki na długości 21 mil od Tarr Inlet do swojego źródła na południowych zboczach Mount Root. Szerokość lodowca wynosi około 1 mili, a całkowita wysokość u jego końca to około 350 stóp, w tym 100 stóp znajduje się pod wodą.

W 1750 r. Zatoka Lodowców była ogromnym, pojedynczym lodowcem, ale ze względu na wyższe średnie temperatury i mniejsze średnie opady śniegu w ciągu ostatnich kilku stuleci została przekształcona w fiord o długości 65 mil z wieloma mniejszymi lodowcami. Lodowiec Margerie znajduje się na północno-zachodnim krańcu zatoki i jest usytuowany prostopadle do Wielkiego Lodowca Spokojnego.

Do Zatoki Lodowców i jej licznych lodowców można dostać się tylko drogą powietrzną i wodną, ponieważ na terenie parku nie ma dróg. Stromy spadek terenu u wylotu lodowca Margerie umożliwia statkom wycieczkowym i mniejszym łodziom wycieczkowym kotwiczenie w pobliżu i oglądanie z bliska cielenia się lodu.