Susquehanna and Tidewater Canal, Columbia

Kanał Susquehanna and Tidewater pomiędzy Wrightsville w Pensylwanii a Havre de Grace w stanie Maryland, u ujścia Zatoki Chesapeake, stanowił alternatywę dla XIX-wiecznych łodzi, tratw i łodzi przemierzających trudne wody dolnego biegu rzeki Susquehanna. Zbudowany w latach 1836-1840, przebiegał 43 mile wzdłuż zachodniego brzegu rzeki i sprawił, że starszy, krótszy kanał wzdłuż wschodniego brzegu stał się przestarzały. Z jego całkowitej długości 30 mil znajdowało się w Pensylwanii, a 13 mil w Maryland. Chociaż rywalizacja między Filadelfią w Pensylwanii a Baltimore w stanie Maryland opóźniła jego budowę, ukończony kanał przyniósł obu miastom zwiększone dostawy węgla i innych surowców z głębi Pensylwanii. Konkurencja ze strony kolei w dużym stopniu przyczyniła się do upadku kanału po 1855 roku. Pozostałości kanału, w tym domek śluzowego, zachowały się w Maryland, a śluzy 12 i 15 w Pensylwanii. Kopia szczegółowego planu pomiarowego całego systemu kanałów, w tym budowli i szczegółów dotyczących własności nieruchomości, została przekazana Uniwersytetowi Millersville przez Safe Harbor Water Power Corporation. Plan składa się z 67 stron o wymiarach 98 x 30 cm i jest niedatowany, ale przypuszcza się, że oryginał powstał w czasie, gdy kanał był w użyciu.