Little Plain Historic District, Norwich

Little Plain Historic District to dzielnica historyczna o charakterze głównie mieszkalnym, znajdująca się w Norwich w stanie Connecticut. Kiedy został wpisany na listę w 1970 roku, jego centrum stanowił Little Plain Park, położony mniej więcej w połowie drogi między współczesnym centrum Norwich a zielonym Norwichtown, kolonialnym centrum miasta. Od końca XVIII wieku obszar ten stał się pożądanym i modnym miejscem do zamieszkania, ponieważ znajdował się bliżej rozwijającego się portu miasta. Obszar ten został w większości zabudowany do około 1875 roku i charakteryzuje się bogatą koncentracją domów w stylu greckiego, gotyckiego i włoskiego odrodzenia, choć reprezentowane są także starsze i późniejsze style. Dzielnica została wpisana na listę National Register of Historic Places w 1970 roku i powiększona w 1987 roku. Rozszerzenie z 1987 roku spowodowało rozszerzenie dzielnicy na południe, wzdłuż Union Street i Broadway, tak aby przylegała do historycznej dzielnicy Downtown Norwich, i zwiększyło jej powierzchnię z 30 akrów do 38,8 akrów.

Little Plain Park to długa i wąska działka w kształcie trójkąta, ograniczona od wschodu Broadwayem, od północy ulicą Union, a od południa ulicą Crossway. Został on podarowany miastu przez diakona Jabeza Huntingdona i Hezekiaha Perkinsa, których domy stoją przy Broadwayu 181 i 185. Oba są wybitnymi przykładami architektury georgiańskiej, do której później zastosowano styl federalny. Dom Dewitt-Sigourney przy 189 Broadway został zbudowany w późniejszym okresie XIX wieku dla kapitana statku i jest czystszym przykładem stylu federalnego. Domy Woodhull i Johnson przy Broadway 167 i 171 są doskonałymi przykładami architektury greckiego renesansu, zbudowanymi dla kupców i armatorów.

W dzielnicy znajdują się budynki zaprojektowane przez architektów z Norwich: Jamesa A. Hiscoxa i Joshuę W. Sheparda.