Long Island Head Light, Boston

Long Island Head Light to zabytkowa latarnia morska na Long Island w Boston Harbor, w Bostonie, w stanie Massachusetts. Obecna ceglana wieża jest czwartą latarnią na wyspie.

Światło to powstało po raz pierwszy w 1819 roku, głównie w wyniku badań przeprowadzonych przez Bostońskie Towarzystwo Morskie, które 14 lat wcześniej zbudowało latarnię na Nixes Mate. Była to kamienna wieża o wysokości 6,1 m, znana jako "Inner Harbor Light". Była to druga z czterech bostońskich latarni - 103 lata po latarni bostońskiej, ale dziesięć lat przed pierwszą latarnią w miejscu latarni na Deer Island i przed latarnią w Graves, zbudowaną w 1905 roku. W 1853 roku w czasopiśmie New England Farmer podano, że kapitan Charles A. Beck był strażnikiem latarni przez dwadzieścia osiem lat.

Kamienna wieża popadła w ruinę i została zastąpiona jedną z najwcześniejszych żeliwnych konstrukcji latarni morskich, wysoką na 34 metry. W 1857 roku w miejsce dotychczasowych lamp i reflektorów zamontowano soczewki Fresnela czwartego rzędu. W ciągu następnych dwudziestu lat latarnia ulegała licznym uszkodzeniom podczas sztormów. W 1881 r. ponownie zastąpiono ją stożkową konstrukcją żeliwną i nowym drewnianym domem dozorcy. Na początku XX wieku Fort Strong został znacznie rozbudowany i konieczne było przeniesienie latarni w miejsce, gdzie nie docierały wstrząsy z dział, dlatego w latach 1900-01 zbudowano obecną, murowaną wieżę. Pozostałości fortu można zobaczyć na południowy wschód od latarni na zdjęciach satelitarnych dostępnych po kliknięciu na współrzędne.

Straż Przybrzeżna zaprzestała używania światła w 1982 r. ale w 1985 r. ponownie rozważyła tę decyzję i zainstalowała nowoczesny system zasilany energią słoneczną. Latem 1998 r. przeprowadzono gruntowną renowację światła.

Latarnia Long Island Head Light została wpisana do Narodowego Rejestru Zabytków jako Long Island Head Light 15 czerwca 1987 roku.