City of Beloit Waterworks and Pump Station, Beloit

Wodociągi i stacja pomp miasta Beloit zostały zbudowane w 1885 roku w Beloit, Wisconsin, tuż pod wzgórzem, na szczycie którego stoi wieża ciśnień Beloit. W 1990 r. obiekt został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.

Beloit zostało po raz pierwszy zasiedlone w 1836 roku, a miasto zostało przyłączone do miasta w 1856 roku. W tych pierwszych latach strażacy musieli czerpać wodę z prywatnych studni i cystern, które często były nieodpowiednie, co powodowało straty w budynkach. Ponadto w okolicy panowały dyfteryt i dur brzuszny, przenoszone przez skażoną wodę. Oba te problemy można było rozwiązać za pomocą systemu wodociągów publicznych. Wielu się z tym zgadzało, ale dyskutowano, czy powinien to być projekt publiczny, którego właścicielem byłoby miasto, czy też prywatne przedsięwzięcie nastawione na zysk.

Około 1885 roku w mieście rozrosły się dwie firmy produkcyjne: Eclipse Wind Engine Company oraz Beloit Iron Works. W związku z tymi fabrykami i towarzyszącym im wzrostem liczby ludności, mieszkańcy zatwierdzili prywatną firmę wodociągową, w której miasto płaciłoby podatek za korzystanie z hydrantów przeciwpożarowych, a ludność - opłatę za kran. Powstała spółka Beloit Water Company, która wybudowała stację pomp będącą przedmiotem niniejszego artykułu.

W 1885 r. firma wybudowała stację pomp i betonowy zbiornik. Zbiornik ma wymiary 40 stóp na 115 stóp i 3 stopy wysokości, jest wbudowany we wzgórze. Stacja ma 1,5 piętra i dwuspadowy dach. Ściany są wykonane z czerwonej cegły, a nad większością okien znajdują się płytkie łuki odcinkowe. Główne wejście jest chronione przez ganek z dachem szedowym wsparty na kolumnach. Pierwotnie nad i obok ganku znajdował się balkon, który został usunięty. Dach był pierwotnie pokryty łupkiem. Pierwotnie wnętrze było podzielone na pompownię od zachodu, kotłownię pośrodku i pomieszczenie do składowania węgla od wschodu.

Beloit Water Company położyła również ponad siedem mil sieci wodociągowej i zainstalowała 72 hydranty po obu stronach rzeki Rock. Ośmiokątna kamienna wieża ciśnień na wzgórzu została dodana do systemu w 1889 roku. Wspierała ona zbiornik cyprysowy o pojemności 100 000 galonów, w którym przechowywano wodę. Dzięki temu stacja pomp mogła okresowo doprowadzać wodę do zbiornika, a grawitacja dostarczała wodę pod stałym ciśnieniem ze zbiornika do domów i firm. Gdy wybuchał pożar, przepompownia zasilała bezpośrednio sieć wodociągową i hydranty, dostarczając sprzętowi przeciwpożarowemu wodę o ciśnieniu ponad dwukrotnie wyższym niż ciśnienie w wieży ciśnień.

W 1927 r. wybudowano metalową wieżę ciśnień, która zastąpiła starą, kamienno-drewnianą. Była ona wyższa od poprzedniej i dostarczała wodę o ciśnieniu 80 funtów na cal kwadratowy, podczas gdy wcześniej było to 50 funtów. Mniej więcej w tym samym czasie do kompleksu dobudowano nową stację pomp.

W nominacji NRHP kompleks wodociągów uznano za znaczący jako "jedyny pozostały niezmieniony budynek użyteczności publicznej w Beloit z XIX wieku". Jest to również symbol wczesnej społeczności, która połączyła siły w celu zapewnienia ochrony przeciwpożarowej i poprawy zdrowia wszystkich obywateli.