Muessel-Drewry Brewery, South Bend

Browar Muessel-Drewry to zabytkowy kompleks browarniczy i narodowa dzielnica historyczna położona przy skrzyżowaniu Portage Road i Elwood Avenue w South Bend, w hrabstwie St. Joseph, w stanie Indiana. Pierwotnie obejmował on siedem budynków i dwie budowle, z których jedna składała się z silosów zbożowych, a druga z kominów dymowych. Powstał w latach 1865-1949 i składa się z budynków przemysłowych, wykonanych z cegły z epoki, a także z budynków gospodarczych, serii silosów zbożowych i dużego komina dymowego. Budynki te są związane z Christopherem Muesselem, niemieckim imigrantem, który był znany z myślenia przyszłościowego przy opracowywaniu technologii i procesów warzenia piwa, oraz z tym, co później stało się Muessel Brewing Company, prowadzoną przez krewnych Muessela po jego śmierci aż do zakończenia działalności w 1933 roku, ponieważ nie była w stanie przetrwać jako firma produkująca napoje bezalkoholowe w czasach prohibicji w Stanach Zjednoczonych. Rodzina Muesselów w znacznym stopniu przyczyniła się do rozwoju dzisiejszej Dzielnicy 2 w South Bend. Oprócz setek domów, w których mieszkali pracownicy, rodzina Muessel założyła największy park w okolicy oraz lokalną szkołę, które istnieją do dziś: Muessel Grove Park i Muessel Elementary School. Rodzina była również lokalnym sponsorem profesjonalnej drużyny futbolowej z South Bend, Muessel Brewers, której trenerem była legenda futbolu i lokalny bohater Knute Rockne, a która zaliczyła niepokonany sezon, podczas gdy Rockne miał za sobą starszy rok w roli kapitana drużyny futbolowej sąsiedniego Uniwersytetu Notre Dame.

Po wprowadzeniu prohibicji Drewrys, kanadyjska firma piwowarska, zakupiła ten obiekt i wznowiła warzenie piwa. Od 1936 do początku 1972 roku Drewry's działała jako największy dystrybutor spośród wszystkich browarów w South Bend/Mishawaka. W czerwcu 1972 roku firma G. Heilman Brewing Company kupiła Drewry's od firmy macierzystej, a we wrześniu tego samego roku zaprzestano warzenia piwa w zakładzie w South Bend. Od 1972 roku kompleks przechodził przez kolejnych właścicieli i był w dużej mierze złomowany, aż do momentu, gdy pod koniec grudnia 2014 roku został zakupiony przez właściciela z Arizony, który nabył teren.

W 2016 r. władze miasta South Bend uznały kilka budynków za konstrukcyjnie nietrwałe i publicznie oświadczyły, że przez 44 lata budynki, których rozbiórkę nakazano, nie były bezpieczne. Kilka z budynków, których rozbiórkę nakazało miasto, było wpisanych do Krajowego Rejestru Zabytków.

W 2016 r. właściciel rozpoczął prace, które stały się jedną z największych akcji usuwania azbestu w regionie, polegającą na oczyszczeniu terenu z azbestu, którego stan pogorszył się w wyniku działań poprzednich właścicieli.

W 2017 r. właściciel zakończył rozbiórkę wymaganą przez urzędników miejskich, a miasto wydało pozwolenie na rozbiórkę.

W 2019 roku teren ten został przemianowany na Rockne Industrial Center i został zaproponowany przez obecnego właściciela pod uprawę żywności o dużej gęstości odżywczej. Właściciel zaproponował miastu przywrócenie historii rodziny Muessel w formie muralu na części terenu, która znajduje się od frontu, oraz współpracę z Notre Dame w celu ponownego zaznaczenia swojej obecności w społeczności na cześć jednej z największych legend futbolu - Knute Rockne'a.

Nadal znajduje się tam kilka zabytkowych budynków, a także 4 silosy zbożowe i historyczny komin dymowy, z których wszystkie zostały uznane za konstrukcyjnie zdrowe.

Pomimo starań właściciela, miasto South Bend nakazało rozbiórkę pozostałych konstrukcji, powołując się na cegły pozostałe z oryginalnych historycznych konstrukcji, które mają być wykorzystane do odbudowy obiektu. W czerwcu 2018 r. miasto potwierdziło nakaz rozbiórki, nakazując usunięcie wszystkich pozostałych zabytkowych konstrukcji oraz nowszego budynku, który nie narusza przepisów, powołując się na koc, którym pokryto teren.

Miasto nie udzieliło jeszcze żadnej pomocy w realizacji misji, którą właściciel określił jako przywrócenie miejsc pracy społeczności lokalnej poprzez powrót przemysłu na ten teren.

W 2000 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.